پيدائش 32:6 - Muslim Sindhi Bible

⁶ جڏهن قاصد يعقوب وٽ موٽي آيا تہ کيس ٻڌايائون تہ ”اسين توهان جي ڀاءُ عيسوءَ وٽ وياسين. هو چار سؤ جوان ساڻ ڪري پاڻ توهان سان ملڻ لاءِ اچي ٿو.“

Sindhi Bible

⁶ پوءِ قاصد يعقوب وٽ موٽي آيا ۽ چيائون تہ اسين تنهنجي ڀاءُ عيسوءَ وٽ وياسين، ۽ هو پاڻ چار سؤ ماڻهو ساڻ ڪري توکي گڏجڻ لاءِ ٿو اچي.

پيدائش 32:6 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پيدائش 31:18

پنهنجا سمورا ڍور‌ڍڳا انهيءَ سامان سميت جيڪو فدان‌ارام ۾ ڪٺو ڪيو هئائين، سو اڳيان ڪري پنهنجي پيءُ اسحاق ڏانهن وڃڻ لاءِ ڪنعان ملڪ ڏانهن روانو ٿيو.

پيدائش 32:11

آءٌ تو کي منٿ ٿو ڪريان تہ مون کي منهنجي ڀاءُ عيسوءَ جي چنبن کان بچاءِ، ڇو تہ آءٌ ڊڄان ٿو تہ متان هو اچي اسان سڀني کي ٻارن ۽ سندن مائرن سميت ماري وجھي.

پيدائش 32:7

تڏهن يعقوب کي ڏاڍو ڊپ وٺي ويو ۽ هو گھٻرائجي ويو. پوءِ جيڪي ماڻهو ساڻس گڏ هئا تن کي ۽ ڍورن ڍڳن، رڍن ٻڪرين ۽ اٺن کي ٻن ٽولن ۾ ورهايائين.

پيدائش 32:8

هن سوچيو تہ ”جيڪڏهن عيسو هڪڙي ٽولي تي اچي حملو ڪري ۽ انهيءَ کي ماري تہ جيئن ٻيو ٽولو ڀڄي نڪري وڃي.“

پيدائش 33:1

يعقوب اکيون کڻي نهاريو تہ ڏٺائين تہ عيسو چار سؤ جوانن سان اچي رهيو هو. تڏهن هن لياہ، راخل ۽ ٻنهي سريتن کي ٻار ورهائي ڏنا.

پيدائش 33:15

تڏهن عيسوءَ چيو تہ ”چڱو ڀلا جيڪي ماڻهو مون وٽ آهن تن مان ڪي تو وٽ ڇڏي ٿو وڃان.“ پر يعقوب چيس تہ ”انهيءَ جي ڪهڙي ضرورت آهي؟ منهنجي لاءِ رڳو منهنجي آقا جي مهربانيءَ جي نظر ئي ڪافي آهي.“

پيدائش 33:8

پوءِ عيسوءَ پڇيو تہ ”هي سڄو ٽولو جيڪو مون کي اچي گڏيو آهي تنهن مان تنهنجو ڪهڙو مطلب آهي؟“ يعقوب وراڻيو تہ ”انهيءَ لاءِ تہ تو آقا جي مون تي مهربانيءَ جي نظر ٿئي.“

پيدائش 34:11

سڪم بہ ڇوڪريءَ جي پيءُ ۽ ڀائرن کي چيو تہ ”مون تي مهربانيءَ جي نظر ڪريو، اوهين جيڪي مون کي چوندا سو آءٌ ڏيندس.

پيدائش 47:25

هنن وراڻيو تہ ”توهان اسان جي جان بچائي آهي. اسان جي آقا جي اسان تي مهربانيءَ جي نظر رهي. اسين فرعون جا غلام رهنداسين.“

عاموس 5:19

اهو تہ اهڙو آهي، جيئن ڪو ماڻهو شينهن کان ڀڄي تہ رڇ منهن ۾ پويس، يا وري جيئن ڪو گھر ۾ وڃي ڀت تي هٿ رکي تہ نانگ ڏنگي وجھيس.

رُوت 2:13

رُوت وراڻيس تہ ”منهنجا وڏيرا! شال توهان جي مهربانيءَ جي نظر مون تي رهي. توهان پنهنجي ٻانهيءَ سان مهربانيءَ سان ڳالهائي دلداري ڏني آهي، توڻي جو آءٌ توهان جي نوڪرياڻين مان ڪنهن هڪڙيءَ جهڙي بہ ناهيان.“

رُوت 2:2

هڪڙي ڏينهن رُوت نعوميہ کي چيو تہ ”مون کي اجازت ڏي تہ آءٌ ٻنيءَ ۾ وڃان ۽ جيڪو مون تي مهربانيءَ جي نظر ڪري تنهن جي پٺيان لڳي سنگ ميڙي گڏ ڪريان.“ نعوميہ ورندي ڏنس تہ ”اي منهنجي ڌيءَ! ڀلي وڃ.“

1.سموئيل 1:18

تنهن تي حنہ چيس تہ ”شل تنهنجي هن ٻانهيءَ تي هميشہ تنهنجي مهربانيءَ جي نظر هجي.“ پوءِ هوءَ موٽي ويئي ۽ وڃي ماني کاڌائين. ان کان پوءِ سندس چهرو غمگين نہ رهيو.