حزقي ايل 31:3 - Muslim Sindhi Bible

³ ڏسو، اوهين لبناني ديال جي انهيءَ وڻ وانگر آهيو جنهن جون ٽاريون تمام سهڻيون هيون، جن جي ڪري اهو ڏاڍي ڇانوَ ڪندڙ هو. انهيءَ جو قد ايڏو تہ وڏو هو جو ان جي چوٽي وڃي آسمان سان ٿي لڳي.

Sindhi Bible

³ ڏس، اسور بہ لبنان ۾ هڪڙو ديودار جو وڻ هو، ۽ سهڻيون ٽاريون هئس، ۽ ڏاڍي ڇانوَ ڪندڙ ۽ وڏي قد جو هو؛ ۽ اُن جي چوٽي گهاٽن ڏارن ۾ هئي.

حزقي ايل 31:3 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

زبور 92:12

سچار ماڻهو کجيءَ جي وڻ جيان ڦلدار آهن. اهي لبنان واري ديال جي وڻ جيان پيا وڌندا ۽ مضبوط ٿيندا.

يسعياہ 37:24

تو پنهنجي نوڪرن هٿان مون پروردگار جي توهين ڪرائي آهي. تو ٻٽاڪ هڻي چوايو آهي تہ ”آءٌ پنهنجي بي‌شمار جنگي گھوڙي گاڏين سان لبنان جي جبلن جي چوٽين، بلڪ لبنان جي آخر تائين اچي پهتو آهيان. هائو، آءٌ لبنان جي ٻيلي منجھہ اندرين ڀاڱن تائين اچي پهتو آهيان، جتي مون انهيءَ ٻيلي جا ديال ۽ صنوبر جا ڊگھا ۽ عمدا وڻ وڍي ڇڏيا آهن.

يرمياہ 17:8

اهي انهيءَ وڻ وانگر ٿيندا، جيڪو نديءَ جي ڀرسان پوکيل هجي، ۽ جنهن جون پاڙون هيٺ پاڻيءَ تائين ٿيون پهچن. ان کي گرميءَ جي اچڻ جو ڪوبہ خوف نہ هوندو آهي، انهيءَ جا پن سدائين ساوا رهندا آهن. اهو سدائين ميوو ڏيندو رهندو آهي، سو خشڪ ساليءَ ۾ بہ انهيءَ کي ڪا ڳڻتي نہ هوندي آهي.“

يرمياہ 50:18

تنهنڪري قادرِمطلق خداوند، بني اسرائيل جو خدا فرمائي ٿو تہ ”ڏسو، آءٌ بابل جي بادشاهہ ۽ سندس ملڪ کي اهڙي ئي سزا ڏيندس، جهڙي مون اشور جي شهنشاهہ کي ڏني هئي.

حزقي ايل 17:22

خداوند خدا فرمائي ٿو تہ ”آءٌ ڪنهن ڏينهن ڊگھي ديال جي وڻ جي مٿاهين چوٽيءَ مان هڪ ٽاري وڍي کڻندس. هائو، انهيءَ وڻ جي چوٽيءَ وارين ننڍين ٽارين مان آءٌ هڪڙي سنهڙي ٽاري وڍي انهيءَ جبل تي پوکيندس،

حزقي ايل 19:11

ان جون شاخون ايتريون تہ مضبوط ٿيون جو انهن مان بادشاهن جي حڪمرانيءَ واريون شاهي لٺيون بڻيون. گھاٽين شاخن جي وچ ۾ انهيءَ ول جو ٿُڙ بلند ٿيو، ايتري قدر جو اها ول بلنديءَ ۽ ٽارين جي گھڻائيءَ سان نهايت اوچي ڏسڻ ۾ ٿي آئي.

حزقي ايل 31:10

سو هاڻي آءٌ خداوند خدا اوهان کي انهيءَ وڻ جي مستقبل جي باري ۾ ٻڌايان ٿو. جيئن تہ اهو نهايت قداور ٿي ويو آهي ۽ پنهنجي چوٽي وڃي آسمان تائين پهچائي ڇڏي اٿائين، تنهنڪري انهيءَ جي دل ۾ تڪبر اچي ويو آهي.

حزقي ايل 31:16

جڏهن آءٌ هن کي ٻين فاني انسانن جيان پاتال ۾ اڇلائي ڇڏيندس، تڏهن هن جي ڪرڻ جي ڌڌڪي جي آواز سان قومون ڪنبي وينديون. اتي پاتال ۾ باغِ عدن جا سڀيئي وڻ ۽ لبنان جا چونڊيل ۽ تمام چڱا وڻ جيڪي اڳي پاڻيءَ تي پلندا هئا، سي سڀ هن جي پاتال ۾ اچي پوڻ تي خوش ٿيندا.

حزقي ايل 31:17

جيڪي قومون انهيءَ وڻ جي پاڇي هيٺ رهنديون هيون، سي بہ ساڻس گڏ هيٺ پاتال ۾ اچي پونديون ۽ انهن سان گڏ رهنديون جيڪي تلوار سان ماريا ويا هئا.

حزقي ايل 31:5

جھجھي پاڻيءَ ملڻ ڪري اهو ديال جو وڻ ٻيلي جي سڀني وڻن کان قد ۾ وڌي ويو، ۽ ان جون ٽاريون ٿلهيون ۽ ڊگھيون ٿي ويون.

حزقي ايل 31:6

سڀني پکين انهيءَ جي ٽارين ۾ اچي پنهنجا آکيرا ٺاهيا، سڀني جھنگلي جانورن بہ ٽارين هيٺ اچي پنهنجا ٻچا ڄڻيا، ۽ سڀيئي قومون اچي ان مضبوط وڻ جي ڇانوَ ۾ رهڻ لڳيون.

حزقي ايل 31:8

مون خدا جي باغ وارا ديال جا وڻ بہ انهيءَ وڻ جهڙا نہ هئا. سِرو ۽ شاهہ‌بلوط جا وڻ بہ ان جي ٽارين کان ننڍا هئا. مطلب تہ منهنجي باغِ عدن جا وڻ بہ انهيءَ جهڙا خوبصورت نہ هئا.

حزقي ايل 32:22

اشور جو بادشاهہ بہ اتي پاتال ۾ آهي ۽ سندس سپاهين جون قبرون انهيءَ جي چوڌاري آهن. اهي ڪڏهن تہ جيئرن جي دنيا ۾ دهشت ڦهلائي ڇڏيندا هئا، پر هاڻي اهي سڀ پاڻ جنگ ۾ مارجي ويا آهن ۽ پاتال جي تري ۾ وڃي پيا آهن.

دانيال 4:10

جڏهن آءٌ پنهنجي پلنگ تي ستل هئس تڏهن مون رويا ۾ ڏٺو تہ ڌرتيءَ جي بلڪل ئي وچ تي تمام اوچو هڪ وڻ بيٺل هو.

دانيال 4:12

انهيءَ جا پن سهڻا هئا ۽ منجھس ايترو تہ جھجھو ڦر هو، جو پوريءَ دنيا کي انهيءَ مان کاڌو ٿي مليو. جانورن ان جي هيٺان پناهہ ٿي ورتي، ۽ پکين ان ۾ آکيرا ٿي ٺاهيا، سڀني ساهوارن جو انهيءَ تي ئي گذران هو.

دانيال 4:7

تڏهن جادوگر، نجومي، رملي ۽ فال وجھندڙ اچي حاضر ٿيا. مون انهن کي پنهنجو خواب ٻڌايو، مگر اهي مون کي ان جو تعبير ٻڌائي نہ سگھيا.

صفنياہ 2:13

خداوند اتر طرف پنهنجو هٿ کڻي اشور کي ناس ڪري ڇڏيندو. جڏهن تہ هو ان جي گاديءَ واري شهر نينوہ کي ويران ۽ بيابان جهڙو خشڪ ڪري ڇڏيندو.

ذڪرياہ 11:1

اي لبنان! تون پنهنجيون سرحدون کولي ڇڏ، تہ جيئن باهہ تنهنجي ديال جي وڻن کي هڙپ ڪري وڃي.

ذڪرياہ 11:2

اي صنوبر جا وڻ! تون بہ پنهنجو منهن مٿو پٽ، ڇو تہ ديال جا ٺاهوڪا وڻ تباهہ ٿي ويا آهن، ۽ وڏي شان وارن جو شان مٽيءَ ۾ ملي ويو آهي. هائو، اي بسن وارا شاهہ‌بلوط جا وڻ! تون بہ واءِ‌ويلا ڪر، ڇو تہ گھاٽا ٻيلا پٽ پڌر ٿي ويا آهن.

قاضين 9:15

ڪنڊيءَ جي ٻوٽي کين چيو تہ ’جيڪڏهن سچ پچ اوهين مون کي مسح ڪري پاڻ تي بادشاهہ ٿا ڪريو، تہ پوءِ اچو ۽ منهنجيءَ ڇانوَ ۾ پناهہ وٺو. پر جيڪڏهن نہ، تہ پوءِ ڀلي مون ڪنڊيءَ مان باهہ نڪري ۽ لبنان جي ديال جي وڻن کي ساڙي چٽ ڪري ڇڏي.‘“