آستر 9:27 - Muslim Sindhi Bible

²⁷ يهودين اهو رواج قائم ڪرڻ پاڻ تي لازم ڪري ورتو تہ هو پاڻ، سندن اولاد ۽ اهي جيڪي يهودي بڻيا هئا، تن تي لازم آهي تہ هر سال اهي ٻہ ڏينهن مقرر طريقي سان ۽ مقرر وقت تي عيد ڪري ملهائيندا.

Sindhi Bible

²⁷ يهودين ٺهراءُ ڪيو، ۽ پاڻ تي، ۽ پنهنجي اولاد تي، ۽ جيڪي ساڻن گڏ ٿيا تن سڀني تي، اهو فرض هموار ڪيو، تہ ضرور ان جي لکئي موجب، ۽ ان جي ٺهرايل وقت تي، هر سال اهي ٻہ ڏينهن عيد ڪندا رهن؛

آستر 9:27 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

آستر 8:17

هر ڪنهن شهر ۽ هر ڪنهن صوبي ۾ جتي جتي اهو شاهي فرمان پهتو، اتي اتي يهودين ۾ تمام گھڻي خوشي ۽ سرهائي ٿي. هنن دعوتون ڪندي خوشيون پئي ملهايون. ٻين قوميتن وارا ڪيترائي ماڻهو يهودي بڻيا، ڇاڪاڻ تہ يهودين جو خوف انهن تي ڇانئجي ويو هو.

آستر 9:20

مردڪئيءَ اهي سڀ ڳالهيون لکيون ۽ شهنشاهت جي سڀني صوبن ۾ جيڪي اوري پري يهودي هئا تن سڀني ڏانهن خط اماڻيا.

آستر 9:21

انهن خطن ۾ کين لکيائين تہ اهي هر سال ادار مهيني جي چوڏهين ۽ پندرهين تاريخ تي عيد ملهائين.

آستر 9:28

اهو انهيءَ لاءِ ٿيو تہ جيئن هر نسل ۾، هر خاندان، هر شهر ۽ هر صوبي ۾ اهي ڏينهن ياد رکيا وڃن ۽ ملهايا وڃن. يهودين کان پُوريم عيد جا اهي ٻئي ڏينهن ملهائجڻ کان رهجي نہ وڃن ۽ انهن جي يادگيري سندن اولاد مان اصل گم ٿي نہ وڃي.

زبور 78:7

تڏهن ئي اهي پنهنجو ڀروسو خدا تي رکندا، ۽ سندس ڪمن کي نہ وساريندا، بلڪ سندس حڪمن تي عمل ڪندا رهندا.

يسعياہ 2:3

اهي قومون ائين چونديون اينديون تہ ”هلو تہ خداوند جي جبل ڏانهن هلون، يعني بني يعقوب جي خدا جي گھر ڏانهن. هو اسان کي پنهنجي واٽ تي هلڻ سيکاريندو، تان‌تہ اسين سندس انهيءَ ٻڌايل واٽ تي هلون، ڇاڪاڻ تہ صيئون تان ئي خداوند جي شريعت جاري ڪئي ويندي. هائو، انهيءَ تي اڏيل شهر يروشلم مان سندس فرمان ظاهر ٿيندو.“

يسعياہ 56:3

جيڪو بہ غير قوم وارو خداوند جي قوم سان اچي شامل ٿيو آهي، سو ائين نہ چوي تہ ”شايد آءٌ خداوند جي قوم کان الڳ ليکيو ويندس.“ نہ ئي وري ڪو نامرد ائين چوي تہ ”ڏسو، آءٌ تہ هڪڙي سڪل وڻ جيان برڪتن کان محروم آهيان.“

يسعياہ 56:6

جيڪي بہ غير قوم وارا مون خداوند جي قوم سان شامل ٿي وڃن ٿا، منهنجي بندگي ڪن ٿا، منهنجي نالي سان محبت رکن ٿا، منهنجا ٻانها ٿي رهن ٿا، ۽ جيڪي سبت جو ڏينهن ملهائين ٿا، ۽ انهيءَ جي بي‌حرمتي نہ ٿا ڪن، ۽ منهنجي عهد تي قائم ٿا رهن،

حزقي ايل 16:61

جڏهن تون پنهنجي وڏي ۽ ننڍي ٻنهي ڀينرن سان وري ملندينءَ، تڏهن تون پنهنجي چال چلت کي ياد ڪري شرمسار ٿيندينءَ. آءٌ اهي تو کي ڌيئرون ڪري عطا ڪندس، پر اهو سڀ ڪجھہ منهنجي انهيءَ عهد اقرار جو حصو نہ هوندو.

ذڪرياہ 2:11

انهيءَ ڏينهن گھڻيون ئي قومون خداوند آڏو توبهہ‌تائب ٿينديون ۽ سندس قوم بڻبيون. سو جڏهن خداوند اوهان يهوداہ وارن جي وچ ۾ اچي رهندو، تڏهن اوهان کي خبر پوندي تہ انهيءَ قادر‌مطلق خداوند ئي مون کي موڪليو آهي.

ذڪرياہ 8:23

انهن ڏينهن ۾ مختلف قومن توڙي ٻولين وارا ڏهہ ماڻهو اچي هڪڙي يهوداہ واري جو دامن پڪڙي کيس چوندا تہ ’اسين تو ساڻ آهيون، ڇاڪاڻ تہ اسان ٻڌو آهي تہ خدا تو سان گڏ آهي.‘“

ڳاڻاٽو 15:15

سڄيءَ قوم لاءِ يعني اوهان جي لاءِ ۽ جيڪو ڌاريو اچي اوهان سان گڏ رهي، تنهن جي لاءِ پيڙهي بہ پيڙهي اهو ساڳيو ئي قانون آهي. اوهين ۽ اهي ڌاريا مون خدا جي نظر ۾ هڪجهڙا آهيو.

شريعت جو دور 5:3

هن اهو عهد اسان جي ابن ڏاڏن سان نہ ٻڌو پر اسان سان ئي ٻڌائين، يعني اسين سڀ جيڪي اڄ هتي جيئرا آهيون.

يشوع 9:15

پوءِ يشوع ساڻن صلح ڪري کين جيئدان ڏيڻ جو عهد ڪيو ۽ قوم جي اڳواڻن قسم کڻي انهيءَ عهد جي تائيد ڪئي.

قاضين 11:40

تہ هر سال بني اسرائيل جون جوان ڇوڪريون چار ڏينهن افتاح جِلعاديءَ جي ڌيءَ جي يادگيريءَ ۾ سوڳ ملهائينديون هيون.

1.سموئيل 30:25

سو انهيءَ ڏينهن کان وٺي اڄ تائين بني اسرائيل ۾ اهو ئي قاعدو ۽ دستور هلندو اچي.