واعظ 2:15 - Muslim Sindhi Bible

¹⁵ تڏهن مون پنهنجيءَ دل ۾ سوچيو تہ جيڪڏهن بي‌عقلن وانگر مون کي بہ موت ملندو تہ پوءِ ڏاهپ ڇو حاصل ڪريان؟ زندگيءَ جي ڳجھارت ڀڃڻ لاءِ اهڙي ڪوشش فضول آهي.

Sindhi Bible

¹⁵ تڏهن مون پنهنجي دل ۾ چيو تہ جيئن بي عقل سان ٿو ٿئي تيئن مون سان بہ ٿيندو؛ پوءِ ڇو آءٌ وڌيڪ ڏاهو ٿيس؟ تڏهن مون پنهنجي دل ۾ چيو تہ اها بہ بيهودگي آهي.

واعظ 2:15 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

1.بادشاهَہ 3:12

تنهنڪري ڏس، جيئن تو چيو آهي تيئن ئي آءٌ ڪريان ٿو. آءٌ تو کي عقل ۽ سمجھہ واري اهڙي دل ڏيان ٿو جيڪا ڪنهن ٻئي کي نہ تو کان اڳ ۾ ملي هئي ۽ نہ وري تو کان پوءِ ڪنهن کي ملندي.

واعظ 1:14

مون انهن سڀني ڪمن تي غور ويچار ڪيو، جيڪي ڌرتيءَ تي ڪيا ٿا وڃن، پر ڇا ڏسان تہ اهو سڀ ڪجھہ راز ئي راز آهي، ۽ انهيءَ راز کي سمجھڻ ائين آهي جيئن هوا جي پٺيان ڊوڙڻ.

واعظ 1:16

مون پنهنجيءَ دل ۾ سوچيو تہ ”ڏس، يروشلم ۾ جيڪي مون کان اڳ حڪمران ٿي گذريا آهن، تن سڀني کان وڌيڪ ڏاهپ مون حاصل ڪئي آهي. هائو، عقل ۽ ڄاڻ جو مون وڏو مطالعو ڪيو آهي.“

واعظ 1:18

انهيءَ سبب جو جيتري وڌيڪ ڏاهپ، اوترا ئي وڌيڪ ڏک ڏسڻا پون ٿا. هائو، جنهن کي وڌيڪ ڄاڻ هوندي، تنهن کي ڏک بہ وڌيڪ ملندا.

واعظ 1:2

هو دانائيءَ واريون ڳالهيون ڪندي چوي ٿو تہ راز آهي، راز آهي، زندگي هڪ راز آهي، ۽ اها انساني سمجھہ کان مٿاهين آهي.

واعظ 2:16

پر افسوس! ڏاهو هجي توڙي بي‌عقل سڀ مري ٿا وڃن ۽ جلد ئي ماڻهن جي دلين مان وسريو ٿا وڃن. ائين نہ ٿو ٿئي جو ڏاهي کي بي‌عقل کان وڌيڪ ياد ڪيو وڃي.

واعظ 6:11

جيترو انسان گھڻو ڳالهائيندو اوترو وڌيڪ منجھي پوندو ۽ انهيءَ مان کيس ڪوبہ فائدو ڪونہ ملندو.

واعظ 6:8

اهڙيءَ حالت ۾ عقلمند ماڻهو بي‌وقوف کان ڪهڙي ڳالهہ ۾ وڌيڪ آهي؟ يا اهو غريب ماڻهو جيڪو زندگي گذارڻ ڄاڻي ٿو تنهن کي ڪهڙو فائدو حاصل ٿئي ٿو؟