2.سموئيل 14:22 - Muslim Sindhi Bible

²² تڏهن يوآب منهن ڀر زمين تي ڪري بادشاهہ کي تعظيم ڏني ۽ کيس دعا ڪري چيائين تہ ”اي آقا بادشاهہ! اڄ اوهان جي ٻانهي ڄاڻي ورتو تہ مون اوهان جي نظر ۾ مان لڌو آهي، ڇاڪاڻ تہ بادشاهہ پنهنجي ٻانهي جو عرض قبول ڪيو آهي.“

Sindhi Bible

²² ۽ يوآب منهن ڀر زمين تي ڪري پيو، ۽ تعظيم ڪيائين، ۽ بادشاهہ کي دعا ڪيائين: ۽ يوآب چيو تہ اڄ تنهنجي ٻانهي کي خبر پئي آهي تہ اي ڌڻي، اي بادشاهہ، مون تنهنجي نظر ۾ مان لڌو آهي، جو بادشاهہ پنهنجي ٻانهي جو عرض قبول ڪيو آهي.

2.سموئيل 14:22 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پيدائش 47:7

پوءِ يوسف پنهنجي پيءُ يعقوب کي اندر وٺي آڻي فرعون جي اڳيان بيهاريو. يعقوب فرعون لاءِ خير جي دعا گھري.

پيدائش 6:8

پر نوح خداوند جي نظر ۾ مقبول ٿيو.

2.سموئيل 14:21

تڏهن يوآب جي اچڻ تي بادشاهہ کيس چيو تہ ”ٺيڪ آهي، مون کي تنهنجي ڳالهہ منظور آهي. سو هاڻي تون وڃ ۽ انهيءَ جوان ابي‌سلوم کي موٽائي وٺي اچ.“

2.سموئيل 14:23

پوءِ يوآب اٿيو ۽ جسُور شهر ڏانهن روانو ٿيو ۽ ابي‌سلوم کي يروشلم ۾ موٽائي وٺي آيو.

2.سموئيل 14:4

جڏهن تقوع شهر واري اها عورت بادشاهہ وٽ پهتي، تڏهن سندس اڳيان زمين تي منهن ڀر ڪري سندس تعظيم ڪري کيس چوڻ لڳي تہ ”اي بادشاهہ! منهنجي واهر ڪريو.“

2.سموئيل 19:39

تڏهن بادشاهہ سان گڏ سڀيئي ماڻهو اردن درياءُ ٽپي پار آيا. پوءِ بادشاهہ برزليءَ کي چمي ڏيئي کيس دعا ڪئي ۽ برزلي پنهنجي گھر ڏانهن موٽي هليو ويو.

نحمياہ 11:2

ان کان سواءِ جن ماڻهن پنهنجي رضا خوشيءَ سان يروشلم ۾ رهڻ قبول ڪيو، تن سڀني جي واکاڻ ڪئي ويئي.

ايوب 29:11

”جيڪي بہ ماڻهو منهنجي نيڪ ڪمن بابت ٻڌندا يا اُهي ڏسندا هئا، سي مون کي مبارڪ سڏيندا هئا، ۽ منهنجي نيڪيءَ جي شاهدي ڏيندا هئا.

ايوب 31:20

تڏهن مون کين پنهنجي ڌڻ جي رڍن جي اُن مان ٺهيل گرم ڪپڙا پهرايا آهن. تنهن تي هنن مون کي هميشہ دل سان دعا ڪئي آهي.

چوڻيون 31:28

هن جا ٻار سندس واکاڻ ٿا ڪن، ۽ سندس مڙس مٿس فخر ڪندي چويس ٿو تہ

رُوت 2:2

هڪڙي ڏينهن رُوت نعوميہ کي چيو تہ ”مون کي اجازت ڏي تہ آءٌ ٻنيءَ ۾ وڃان ۽ جيڪو مون تي مهربانيءَ جي نظر ڪري تنهن جي پٺيان لڳي سنگ ميڙي گڏ ڪريان.“ نعوميہ ورندي ڏنس تہ ”اي منهنجي ڌيءَ! ڀلي وڃ.“

1.سموئيل 20:3

پر دائود وري قسم کڻي چيس تہ ”تنهنجو پيءُ چڱيءَ طرح ڄاڻي ٿو تہ تنهنجي مون تي مهربانيءَ جي نظر آهي. سو هن سوچيو هوندو تہ ’يونتن کي انهيءَ ڳالهہ جي خبر نہ پوي تہ چڱو، نہ تہ متان ڏک ٿئيس.‘ پر جيئري خداوند ۽ تنهنجي جان جو قسم تہ پڪ منهنجي ۽ موت جي وچ ۾ رڳو هڪڙي قدم جو مفاصلو آهي.“