2.سموئيل 14:12 - Muslim Sindhi Bible

¹² تڏهن ان عورت چيو تہ ”منهنجو آقا بادشاهہ پنهنجي ٻانهيءَ کي اجازت ڏئي تہ آءٌ هڪڙو ٻيو عرض بہ ڪريان.“ بادشاهہ چيس تہ ”ڀلي چئُہ.“

Sindhi Bible

¹² تڏهن اُن زال چيو تہ آءٌ عرض ٿي ڪريان تہ منهنجو ڌڻي بادشاهہ موڪل ڏئي تہ تنهنجي ٻانهي هڪڙو عرض ڪري. ۽ هن چيو تہ ڀلي ڪر.

2.سموئيل 14:12 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پيدائش 18:27

ابراهيم وري ڳالهايو ۽ چيائين تہ ”اي مالڪ! مون کي تو سان همت ڪري ڳالهائڻ جي معافي ملي. آءٌ تہ رڳو مٽي ۽ رک آهيان.

پيدائش 18:32

ابراهيم چيو تہ ”اي مالڪ! جيڪڏهن ڪاوڙجين نہ تہ آءٌ هڪڙو ڀيرو وري بہ ڳالهايان. شايد اتي رڳو ڏهہ لڀن؟“ هن چيو تہ ”آءٌ انهيءَ کي برباد نہ ڪندس جيڪڏهن اتي ڏهہ ڄڻا ئي لڀن.“

پيدائش 44:18

يهوداہ يوسف جي ويجھو اچي چيو تہ ”اي منهنجا آقا! پنهنجي ٻانهي کي اجازت ڏيو تہ پنهنجي آقا سان ڪا ڳالهہ ڪري ۽ اوهان جي ڪاوڙ اوهان جي ٻانهي تي ڀڙڪو نہ کائي، ڇو تہ اوهين بہ مصر جي بادشاهہ جهڙا ئي آهيو.

2.سموئيل 14:11

تڏهن عورت چيو تہ ”اي بادشاهہ! آءٌ منٿ ٿي ڪريان تہ خداوند خدا جنهن جا اوهين خاص ٻانها آهيو، تنهن کان دعا گھرو تہ خون جي بدلي وٺڻ وارو متان منهنجي پٽ کي ماري نہ وجھي.“ تنهن تي بادشاهہ چيس تہ ”زندہ خدا جو قسم آهي تہ تنهنجي پٽ جو هڪڙو وار بہ زمين تي نہ ڪرندو.“

2.سموئيل 14:13

انهيءَ عورت کيس چيو تہ ”پوءِ توهان ڪهڙي سبب خدا جي قوم جي خلاف اهڙي ڳالهہ ڪئي آهي؟ جيئن تہ بادشاهہ پنهنجي پٽ کي شهر نيڪالي ڏيئي ڇڏي آهي ۽ کيس وري گھرائي بہ نہ ٿو وٺي ۽ انهيءَ ڳالهہ ڪرڻ ڪري بادشاهہ پاڻ کي ڏوهاري ٿو بڻائي.

2.سموئيل 20:17

سو يوآب انهيءَ عورت جي ويجھو آيو. عورت پڇيس تہ ”ڇا تون ئي يوآب آهين؟“ هن وراڻيو تہ ”هائو، آءٌ ئي آهيان.“ تڏهن عورت چيس تہ ”پنهنجي ٻانهيءَ جي ڳالهہ ٻڌ.“ هن وراڻيس تہ ”آءٌ ٻڌان ٿو.“

1.بادشاهَہ 2:14

ادونياہ وڌيڪ چيس تہ ”مون کي ڪجھہ تو کي چوڻو آهي.“ تڏهن بت‌سبع وراڻيس تہ ”ڀلي چئُہ.“

يرمياہ 12:1

اي خداوند! جيڪڏهن آءٌ تو سان بحث ڪريان تہ تون ئي سچو ثابت ٿيندين. تنهن هوندي بہ آءٌ تو سان تنهنجي انصاف بابت ڳالهائڻ ٿو گھران تہ بڇڙائي ڪندڙ ڇو خوشحال رهن ٿا؟ سمورا دغابازي ڪندڙ ڇو آرام ۾ ٿا گذارين؟

سنتن جا ڪم 26:1

تڏهن اگرپا پولس کي چيو تہ ”تو کي اجازت آهي تہ تون پنهنجي پاران ڪجھہ چئُہ.“ پولس هٿ جو اشارو ڪندي پنهنجي صفائيءَ ۾ هي بيان ڏنو تہ

1.سموئيل 25:24

پوءِ هن کي پيرين پئي چوڻ لڳي تہ ”اي منهنجا آقا! اهو ڏوهہ منهنجو ئي ليکيو وڃي. آءٌ منٿ ٿي ڪريان تہ پنهنجي ٻانهيءَ کي ڪجھہ چوڻ جي اجازت ڏيو ۽ پنهنجي ٻانهيءَ جي ڳالهہ ٻڌو.