Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




1.بادشاهَہ 17:1 - Muslim Sindhi Bible

1 الياس تشبي جيڪو جِلعاد علائقي جو رهاڪو هو، تنهن بادشاهہ اخي‌اب کي چيو تہ ”جيئري خداوند، بني اسرائيل جي خدا جو قسم آهي جنهن جو آءٌ ٻانهو آهيان تہ ايندڙ ڪجھہ سالن ۾ نہ ماڪ پوندي ۽ نہ ئي وري مينهن وسندو جيستائين آءٌ نہ چوان.“

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Sindhi Bible

1 ۽ ايلياہ تشبي، جو جلعاد جي رهاڪن مان هو، تنهن اخي آب کي چيو تہ خداوند اسرائيل جي جيئري خدا جو قسم آهي، جنهن جي اڳيان آءٌ بيٺو آهيان، تہ منهنجي چئي بنا هنن ورهين ۾ ماڪ يا مينهن نہ پوندو.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




1.بادشاهَہ 17:1
41 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

انهيءَ عورت وراڻيس تہ ”خداوند جيئري خدا جنهن جا اوهين خاص ٻانها آهيو، تنهن جو قسم آهي تہ مون وٽ پڪل ماني ڪانهي، رڳو اٽي لپ چاڏيءَ ۾ ۽ دنگيءَ ۾ ٿورو تيل اٿم. آءٌ ٻہ چار ڪاٺيون ميڙڻ لاءِ هتي آيس، موٽي وڃي اُهو پنهنجي لاءِ ۽ پنهنجي پٽ لاءِ پچائينديس. اهو ختم ٿي وڃڻ کان پوءِ اسين بک وگھي مري وينداسين.“


گھڻن ڏينهن کان پوءِ، خشڪ ساليءَ جي ٽئين سال، خداوند الياس کي چيو تہ ”وڃ، وڃي اخي‌اب بادشاهہ وٽ حاضر ٿيءُ. هاڻي آءٌ زمين تي مينهن وسائيندس.“


خداوند جيئري خدا جنهن جا اوهين خاص ٻانها آهيو، تنهن جو قسم آهي تہ اهڙي ڪابہ قوم يا بادشاهت ڪانهي جيڏانهن منهنجي مالڪ اوهان کي ڳولڻ لاءِ ماڻهو نہ موڪليا هجن. جڏهن انهيءَ قوم يا بادشاهت چيو تہ ’الياس هتي اسان وٽ ڪونهي‘ تڏهن هن انهن کان قسم کڻائي ٿي پڇيو تہ واقعي ئي اوهين انهن وٽ ڪين هئا.


الياس چيو تہ ”قادرِمطلق جيئري خداوند جو قسم آهي جنهن جو آءٌ ٻانهو آهيان تہ اڄ ضرور منهنجي ۽ تنهنجي مالڪ جي ملاقات ٿيندي.“


تنهن تي ميڪاياہ چيو تہ ”جيئري خداوند جو قسم آهي تہ جيڪي خداوند مون کي فرمائيندو سو ئي آءٌ چوندس.“


جڏهن تنهنجي قوم تنهنجو ڪو گناهہ ڪري ۽ انهيءَ سبب آسمان بند ٿي وڃي ۽ مينهن نہ پوي، تڏهن جيڪڏهن هو هن جاءِ ڏانهن منهن ڪري دعا گھرن ۽ تو کي مڃيندي پنهنجي مٿان آيل مصيبت جي ڪري پنهنجي گناهہ کان باز اچن،


پر هوڏانهن خداوند جي ملائڪ الياس تشبيءَ کي چيو تہ ”اُٿ، وڃي اسرائيل جي بادشاهہ جي قاصدن کي پهچ ۽ کين چئُہ تہ ’اسرائيل ۾ خدا ڪونهي ڇا جو اوهين عقرون شهر جي معبود بعل‌زبوب کان پڇا ڪرڻ ٿا وڃو؟


اليشع چيو تہ ”جيئري خداوند قادرِمطلق جو قسم آهي جنهن جو آءٌ ٻانهو آهيان، تہ جيڪڏهن يهوداہ جو بادشاهہ يهوسفط هتي حاضر نہ هجي ها تہ جيڪر آءٌ تو ڏانهن نهاريان بہ نہ ها، نڪي تو ڏانهن ڌيان ئي ڏيان ها.


جڏهن اليشع جِلجال ۾ موٽي آيو تڏهن انهيءَ ملڪ ۾ ڏڪار پيو هو. نبين جي هڪ ٽولي هن سان ملاقات ڪري رهي هئي. هن پنهنجي خدمتگار کي چيو تہ ”وڏي ديڳ کڻي چاڙهہ ۽ هنن لاءِ کاڌو تيار ڪري وٺ.“


اليشع نبيءَ وراڻيس تہ ”خداوند جيئري جو قسم آهي جنهن جو آءٌ ٻانهو آهيان، تہ آءٌ تو کان ڪجھہ بہ نہ وٺندس.“ توڙي جو کڻي نعمان زور ڪيس تہ بہ هن انڪار ڪيو.


خدا جي ٻانهي اليشع جي خدمتگار جيحازيءَ پنهنجيءَ دل ۾ چيو تہ ”منهنجي مالڪ هن نعمان اراميءَ کي ائين ئي ڇڏي ڏنو ۽ جيڪي هن آندو هو سو کانئس نہ ورتائين. جيئري خداوند جو قسم آهي تہ آءٌ هن جي پٺيان ڊوڙي وڃي کانئس ڪجھہ نہ ڪجھہ وٺندس.“


تڏهن الياس نبيءَ وٽان کيس هڪڙو خط مليو، جنهن ۾ لکيل هو تہ ”خداوند، تنهنجي وڏي دائود جو خدا فرمائي ٿو تہ ’تون پنهنجي پيءُ يهوسفط توڙي يهوداہ جي بادشاهہ آسا جي رستن تي نہ هليو آهين.


جڏهن تنهنجي قوم تنهنجو ڪو گناهہ ڪري ۽ انهيءَ سبب آسمان بند ٿي وڃي ۽ مينهن نہ پوي، تڏهن جيڪڏهن هو هن جاءِ ڏانهن منهن ڪري دعا گھرن ۽ تو کي مڃيندي پنهنجي مٿان آيل مصيبت جي ڪري پنهنجي گناهہ کان باز اچن،


ڏسو، هو برسات کي روڪي ٿو تہ سڀ ڪجھہ سڪي وڃي ٿو، وري جڏهن هو انهيءَ کي موڪلي ٿو تہ اها زمين کي ٻوڙي ٿي ڇڏي.


پنهنجيون اکيون کڻي چئني پاسن ڏانهن نهاريو. ڏسو تہ اوهان جي قوم وارا سڀيئي گڏجي واپس اوهان وٽ اچي رهيا آهن. آءٌ جيئرو خداوند قسم کڻي چوان ٿو تہ يقيناً اوهين پنهنجي قوم وارن تي ائين فخر ڪندا، جيئن ڪا ڪنوار پاڻ کي زيورن سان سينگاري فخر ڪندي آهي.“


آءٌ انهيءَ کي بلڪل ويران ڪري ڇڏيندس، نہ انهيءَ جي ڇانگ ٿيندي ۽ نہ گُڏ ڪئي ويندي، بلڪ انهيءَ ۾ ڪنڊا ۽ ڪانڊيرا پيدا ٿيندا. آءٌ ڪڪرن کي بہ حڪم ڏيندس تہ مٿس مينهن نہ وسائين.“


ڇا غير قومن جا بيڪار بت مينهن وسائي ٿا سگھن؟ ڇا آسمان پنهنجو پاڻ وسڪارو ڪري ٿا سگھن؟ هرگز نہ، اي خداوند! اسان جا خدا! ائين رڳو تون ئي ڪري سگھين ٿو. تنهنڪري اسان جي اميد تو ۾ ئي آهي، ڇاڪاڻ تہ اهو سڀ ڪجھہ رڳو تنهنجي وس ۾ آهي.“


تنهن تي خداوند ورندي ڏني تہ ”جيڪڏهن تون توبهہ ڪندين تہ آءٌ بہ تو کي وري بحال ڪندس، تہ جيئن تون ٻيهر منهنجو پيغام ٻڌائي سگھين. جيڪڏهن تون بيڪار ڳالهيون ڪرڻ ڇڏي ڪارائتيون ڳالهيون ڪندين، تہ آءٌ تو کي وري پنهنجو نبي بڻائيندس. تون يهوداہ جي ماڻهن جي ڳالهين کان دور رهہ، اٽلندو هو تنهنجي ٻڌايل ڳالهين کي قبول ڪري وٺندا،


مون کان ۽ تو کان اڳي جيڪي نبي قديم زماني کان ٿي گذريا آهن، تن گھڻن ئي ملڪن ۽ وڏين بادشاهتن جي خلاف اڪثر ڪري جنگ، مصيبت ۽ وبا بابت اڳڪٿيون پئي ڪيون هيون.


اهو ئي سبب آهي جو آسمان مان برسات پوڻ بند ٿي ويئي آهي ۽ زمين پنهنجي پيداوار ڏيڻ ڇڏي ڏني آهي.


جيڪڏهن اوهين اعتبار ڪريو تہ الياس نبي، جيڪو اچڻ وارو هو سو هي يحيٰ ئي اٿوَ.


انهن وراڻيو تہ ”ڪي چون ٿا تہ اوهين يحيٰ بپتسما ڏيڻ وارا آهيو، ڪي چون ٿا تہ الياس نبي آهيو ۽ ٻيا وري چون ٿا تہ يرمياہ نبي يا ٻين نبين مان ڪوبہ هڪ آهيو.“


جيڪي ماڻهو اتي بيٺا هئا تن مان ڪي سندس اهي لفظ ٻڌي چوڻ لڳا تہ ”هي الياس نبيءَ کي سڏي رهيو آهي.“


پر ٻين کيس چيو تہ ”ترس، ڏسون تہ الياس هن کي بچائڻ لاءِ اچي ٿو يا نہ.“


ڇاڪاڻ تہ هن شريعت جي عالمن وانگر نہ، بلڪ ائين پئي تعليم ڏني جيئن ڪو اختيار وارو ڳالهائي.


هو خداوند جي اچڻ لاءِ الياس نبيءَ جهڙي روح ۽ طاقت سان خدمت ڪندو، تہ جيئن هر ماءُ پيءُ جي دل کي اولاد ڏانهن ڦيري، نافرمانن کي نيڪن جي سياڻپ واري رستي تي آڻي خداوند لاءِ هڪڙي لائق قوم تيار ڪري.“


تنهن تي ملائڪ وراڻيس تہ ”آءٌ جبرائيل آهيان ۽ خدا جي حضور ۾ حاضر رهندو آهيان. خدا ئي مون کي موڪليو آهي تہ تو سان ڳالهايان ۽ تو کي اها خوشخبري ٻڌايان.


انهيءَ ڪري هر وقت جاڳندا ۽ دعا گھرندا رهو تہ اهي ڳالهيون جيڪي ٿيڻيون آهن، تن کان بچڻ ۽ ابنِ آدم جي حضور ۾ بيهڻ جي توفيق مليوَ.“


اتي جو اتي ٻہ شخص عيسيٰ سان ڳالهيون ڪندي نظر آيا. اهي موسيٰ ۽ الياس نبي هئا،


جڏهن موسيٰ ۽ الياس عيسيٰ وٽان وڃڻ لڳا تڏهن پطرس عيسيٰ کي چيو تہ ”اي استاد! اسان جا ڀاڳ ڀلا آهن جو اسين هتي آهيون. سو اسين ٽي تنبو کوڙيون، هڪڙو اوهان لاءِ، ٻيو موسيٰ لاءِ ۽ ٽيون الياس لاءِ.“ پر کيس خبر ئي ڪانہ ٿي پئي تہ ڇا چئي رهيو آهي.


تڏهن سندس شاگردن يعقوب ۽ يوحنا هي ڏسي چيو تہ ”اي خداوند! جيڪڏهن اوهان جي مرضي هجي تہ اسين حڪم ڪريون تہ آسمان مان باهہ اچي هنن کي ناس ڪري ڇڏي.“


انهن پڇيس تہ ”پوءِ تون ڪير آهين؟ ڇا تون الياس نبي آهين؟“ يحيٰ وراڻين تہ ”نہ، آءٌ الياس نہ آهيان.“ انهن چيو تہ ”ڇا ڀلا تون اهو نبي آهين، جيڪو اچڻو آهي؟“ يحيٰ وراڻين تہ ”نہ.“


انهن يحيٰ کان پڇيو تہ ”جيڪڏهن تون نہ مسيح آهين، نڪي الياس نبي آهين ۽ نہ وري اچڻ وارو اهو نبي آهين تہ پوءِ تون ڇو ٿو بپتسما ڏين؟“


ڏسو، جنهن خدا جو آءٌ ٻانهو آهيان ۽ جنهن جي آءٌ عبادت ٿو ڪريان، تنهن جو ملائڪ رات منهنجي ڀرسان ظاهر ٿيو


خدا پنهنجي انهيءَ قوم کي ڪيئن رد ڪندو، جنهن کي شروع کان ئي هن پنهنجو ٿي ڄاتو! ڇا اوهين نہ ٿا ڄاڻو تہ پاڪ ڪلام ۾ الياس نبيءَ جي باري ۾ ڇا لکيل آهي؟ الياس بني اسرائيل جي خلاف خدا آڏو فرياد ڪندي چوي ٿو تہ


هوڏانهن جڏهن بني اسرائيل اڃا سينا جبل وٽ ئي هئا تہ خداوند لاويءَ جي قبيلي کي الڳ ڪيو، انهيءَ لاءِ تہ اهي خداوند جي عهد واري صندوق کڻن ۽ خداوند جي حضور ۾ حاضر رهي سندس خدمت ڪن ۽ سندس نالو وٺي ماڻهن لاءِ خير جي دعا گھرن. اڄ ڏينهن تائين ائين ئي ٿيندو پيو اچي.


الياس نبي بہ اسان وانگر انسان هو. هن وڏي جوش سان دعا گھري تہ مينهن نہ وسي، پوءِ ساڍن ٽن سالن تائين زمين تي مينهن نہ پيو.


انهن شاهدن کي اختيار آهي تہ آسمان بند ڪري ڇڏين، تہ جيئن جيستائين هو پيغام ٻڌائيندا رهن، تيستائين مينهن نہ وسي. هنن کي اهو بہ اختيار آهي تہ پاڻيءَ کي بدلائي رت بڻائي ڇڏين ۽ زمين تي هر طرح جون آفتون آڻين. ائين هو جيترا دفعا چاهين ڪري سگھن ٿا.


تڏهن افرائيمين کيس چيو تہ ”اوهين جِلعادي جيڪي بني افرائيم ۽ بني منسيءَ منجھہ رهو ٿا سي افرائيم جا ئي ڀڳوڙا آهيو.“ تنهن تي افتاح جِلعاد ملڪ جا سڀ ماڻهو گڏ ڪري بني افرائيم سان جنگ ڪئي ۽ کين شڪست ڏنائون.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ