1.تواريخ 3:14 - Muslim Sindhi Bible

¹⁴ امُون ۽ يوسياہ.

Sindhi Bible

¹⁴ انهيءَ جو پٽ امون، انهيءَ جو پٽ يوسياہ.

1.تواريخ 3:14 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

2.بادشاهَہ 21:18

منسي وفات ڪري وڃي ابن ڏاڏن سان آرامي ٿيو. کيس پنهنجي محل جي باغ عزا ۾ دفن ڪيو ويو. پوءِ سندس پٽ امُون سندس جاءِ تي بادشاهہ ٿيو.

2.بادشاهَہ 21:19

جڏهن امُون بادشاهہ ٿيو تڏهن سندس عمر ٻاويهہ سال هئي. هن يروشلم ۾ رهي اٽڪل ٻہ سال حڪومت ڪئي. سندس ماءُ جو نالو مسلمت هو، جيڪا يطبهي شهر واري حروس نالي شخص جي ڌيءَ هئي.

2.بادشاهَہ 21:26

امُون کي پنهنجي محل جي باغ عزا ۾ سندس لاءِ ٺهيل غار ۾ دفن ڪيو ويو ۽ سندس پٽ يوسياہ سندس جاءِ تي بادشاهہ بڻيو.

2.بادشاهَہ 23:30

هن جا نوڪر سندس لاش هڪڙي جنگي گھوڙي گاڏيءَ ۾ رکي مجدو کان يروشلم ۾ کڻي آيا ۽ ان جي اڳواٽ کوٽيل قبر ۾ کيس دفن ڪيائون. پوءِ انهيءَ ملڪ جي ماڻهن يوسياہ جي پٽ يهوآخز کي مسح ڪري سندس پيءُ جي جاءِ تي بادشاهہ بڻايو.

2.بادشاهَہ 23:34

بادشاهہ نڪوہ الياقيم ولد يوسياہ کي سندس پيءُ يوسياہ جي جاءِ تي بادشاهہ مقرر ڪيو ۽ انهيءَ جو نالو مَٽائي يهويقيم رکيائين. پوءِ نڪوہ يهوآخز کي مصر ۾ وٺي ويو ۽ هو مرڻ گھڙيءَ تائين اتي ئي رهيو.

1.تواريخ 3:13

آخز، حزقياہ، منسي،

1.تواريخ 3:15

يوسياہ جا هي چار پٽ هئا: يوحنان، يهويقيم، صدقياہ ۽ يهوآخز.

2.تواريخ 34:1

جڏهن يوسياہ بادشاهہ بڻيو تڏهن سندس عمر اٺ سال هئي. هن يروشلم ۾ رهي اٽڪل ايڪٽيهہ سال بادشاهي ڪئي.

2.تواريخ 36:1

يهوداہ ملڪ جي ماڻهن يوسياہ جي پٽ يهوآخز کي سندس پيءُ جي جاءِ تي يروشلم ۾ بادشاهہ بڻايو.

2.تواريخ 36:11

صدقياہ کي جڏهن بادشاهہ بڻايو ويو، تڏهن سندس عمر ايڪيهہ سال هئي. هن يروشلم ۾ رهي اٽڪل يارهن سال بادشاهي ڪئي.

2.تواريخ 36:5

جڏهن يهويقيم کي يهوداہ جو بادشاهہ بڻايو ويو، تڏهن سندس عمر پنجويهہ سال هئي. هن يروشلم ۾ رهي اٽڪل يارهن سال بادشاهي ڪئي. هن اهي ئي ڪم ڪيا جيڪي خداوند سندس خدا جي نظر ۾ برا هئا.

يرمياہ 22:11

يهوداہ جي بادشاهہ يوسياہ جي مرڻ کان پوءِ سندس پٽ يهوآخز سندس جاءِ تي بادشاهہ بڻيو، پر هو قيد ٿي ٻئي ملڪ ڏانهن جلاوطن ڪيو ويو، تنهن جي باري ۾ خداوند فرمائي ٿو تہ ”هو وري ڪڏهن بہ پنهنجي وطن موٽي ڪونہ ايندو.

يرمياہ 22:18

خداوند فرمائي ٿو تہ ”تنهنڪري يهوداہ جي بادشاهہ يهويقيم ولد يوسياہ جي دفن ٿيڻ وقت ماڻهو انهيءَ لاءِ هڪٻئي کي هي چئي سوڳ نہ ڪندا تہ ’هاءِ منهنجا ادا! اسان جو بادشاهہ ڇو اسان کي ڇڏي ويو!‘ يا ’هاءِ منهنجي ادي! اسان جي بادشاهہ جو شان وَ شوڪت ڪيڏانهن ويو!‘