Wo ɗe yo Isa yʼa-gime ki tukki Piyer wo yi di ruute, yʼede: «Kee Meeda siitanɗani tʼa-tʼûune adda kʼaddá, ki leɗɗo dokki ti tuddó me! Kee a nuŋ mokkolo morkiƴe a munɗa wede nʼaase me kono elkisadá ti ere ki Raa soo ye, elkisadá ki ɗoŋ tudde.»
Kun lekko zeere wo kun tondo Raa, kono kun ki tʼoora adda naamiya daggiya ye. Wede tudde geŋ a elkiyadí yi dehu yʼaase munɗa wede beehiye, wo ɗe tuddí toogatú baata.»
Aame kane sanalliyagi Zak wo Zaŋ an illiga iŋkino maŋ, an di ruute, anʼde: «Galmeegey, kee ki dehu maŋ, ay tonde uwwo ti kandaane tʼa ɗeego tʼan uute mendaŋ?»
Aame bakadá yʼa ize ulsu maŋ, ki-ti kime ti ulsuko ye, wo aame yi ki gilɗe maŋ, ki ki ti kime ti kalɗa ye. Ki too maŋ ki di ti kime ti zaapu beeko, kono tode gettiŋ zaapu beeko ere Raa yi ruute kun tʼoona, aame yʼunni wiike me.
Nuŋ ɗoŋ pay niʼni geyyiso, nʼan di rootiyo a munɗa wede an isiyo ulsu me wo ni diʼn deeziyo. Iŋkino maŋ kun ti kama lekkiyaguŋ wo kun tʼiso ɗoŋ wehini a naabo Galmeega Isa.