Ɗerec, ɗuwo eŋ kuwwagaŋ an a-ti ŋiƴƴe daŋkila kono a kʼolliga ye, edayaŋ an a-tʼippe kono a ki wolle ye, wo an tʼize tuusiyagi kono ono itadaŋ an gi diʼn suune ye. An ize iŋkino kono an ki dehu ye an di-kimo ki tukki nuŋ Raa, nʼan tʼele beeko me.”
Ɗerec iŋkino wo nʼun di rooto: Onniyo tʼaana wo todʼtiŋ tʼiina. Kane ɗoŋ a ɗaana Raa aa an tʼinda geŋ, an dʼolliga golla nuŋ Ulo Raa, wo ɗoŋ illiga golladó maŋ an di lekka ki daayum.
Aame wede yi dehu yʼaase naabo ere Raa yi dehu maŋ, yʼa ti suune dooyisadó te. Dooyisadó ettiŋ tʼettiyo ti Raa kunuŋ, ni rootiyo ti suma nuuno kʼeedó ko?
Maŋ kane an i di ruute, anʼde: «Kaye ita kʼin̰n̰i kʼIbirayim, ɓuliko a wenɗa kaŋ soo toŋ ay kʼize ye. Ɗe kʼay di rootiyo kun tʼisa ɗoŋ eedaŋ toore mummino?»
Maŋ kane an di ruute, anʼde: «Kaye meegey Ibirayim.» Isa yʼan di ruute, yʼede: «Ki kotto aame kune in̰n̰i kʼIbirayim maŋ, kun dʼise naabo ere aa yoŋ yʼaaze.
Etiyeŋ yʼan di ruute ɗoŋ booro sey, yʼede: «Kune ɗoŋ i koogire Raa, kune ɗoŋ sukkiya kun ki ziipe adduguŋ a Raa ye, kun tʼuɗɗe aa maawuguŋ koyok, daayum kun koogire Unde Kamilen̰.