Iŋkino maŋ Piyer yʼa tʼihina bizí, yi di ruute Isa, yʼede: «Wede dooyisadey, beehiyeʼŋ kine in di lekke a en̰n̰o! Ay un dʼokkima daabagi aɗo, a kee soo, a Muusa soo, wo a Eli soo.»
Isa yi gilɗe maŋ, yi wolliyoʼŋ an yi daaniya, maŋ yʼanni tunde, yʼede: «Kun ni daaniyaʼŋ kun dehu moo me?» Maŋ kane an i-diʼn gime onamí, anʼde: «Rabbi (i-kaza wede dooyisadey) kee ki lekkiyo a too me?»
Maŋ kane sanalliyagi an i di ruute, anʼde: «Wede dooyisadey, ɓotto ɓotto eŋ miŋ Yawudiyagi an dehu an ki ti kakkite ti moŋgali ki tôwwadá, miŋ ki dehu kʼa kime kʼummey sey!»
Onniyo soo a diɗɗo maŋ, yʼa iide yʼa uuney Isa, wo yi di ruute, yʼede: «Wede dooyisadey, kaye ay suune keeʼŋ Raa yi-kʼigibo dooyisadey. Wenɗa ti doolo yi kʼaane yi ki tʼise ye sulɗi kʼarmika ɗoŋ aa kee ki dʼisiyo eŋ me, aame Raa ti yode ye maŋ.»
Maŋ kane an di yʼuuney Zaŋ me, an i di ruute, anʼde: «Wede dooyisadey, kee ki wollo kay, wede kun di likko ti dar kʼooye Zurden ki kese peeɗo ge-koliyo, kʼa ruutite taayadí geŋ, yode toŋ aŋken̰n̰o ɗuwo yʼanni suyyiso batem kay, wo aŋkeŋ ɗuwo pay an ti dihima tuddí.»