28 Piter ing abesang, “Thangpa nanggetenieche nanhingte kevaana ttongtho epepisare.”
Changgechuw chaleraaching Jesu ing hangttongge ennhingna arhier, “nimbeluwng ngamresie, kieging, aettemaaruw.”
Thangpaing arhier, “vah.” Chonaching Piter ing rukuwngtena ttumge chiilina Jesunhingte vase.
Changtaanaching Piter ing besangge arhier, “Ebeer,” kinnuw ing kindeenbekhe bethincher uwngge naanhuw kinjiega. “Ate ajii kindeense?”
Changqechuw eperseseh avirhier, “Kieing nangthoh ithiephanagejenie kieing nangchuw irhumaa tumaaningchie, engkhejege emmeniebekhejeching changngenge arhierhe.”
Simon Piter ing anhingna abesang, “Thangpa, kinnuw ing achuw nhingte impeemvang kintega? Nanhingna ittiim inemaa ttong aeuwmga.
Ama alungshie iphaching itaahrahhii ittasehging mindinlu ing changgechuw Thangnhang ing empih thacha enhuw ijie ing eduurje ing kharniege ataahsachuw wajeer eenturesie.
Changgechuw phawanggete ichiing thachasing hinnheresie; ajiegachienche abelungrier inhehmaa meehechuwbe thieing engkhe engkhe amhinte aminlu rimchietho enghaaga.