22 “Amahing amemaangnaing mhisungnaje chiisungteje aphabekhena alhin; changgechuw nang ing etupi cheteniebe naning eminsiisaing ebumsare.”
Chaleraaching jesu ing aben vihjamge bechuwge anhingna arhier, “nang nathacha euwmmaa, ajietuna nabelung irhiigechie?”
engkhejege arhier, “kesapahie naning minsiisare, ama rongor ing kige ijapaang ongne, mhinaje, chiisuongteje ebuwchaaga.
Amaing aning minsiihege immhihchuw aparpeepehe, aniekungnarahching emmhichuw tthage aanhuw ajiepehe.
Engkhejege ibeerruw enchor mi engkhe theng ge akurna akhi ruwkhuw phin ge arhier, “Thangpa emindeen pee teniebe kie hie eminthieng pisare.”
Ama ing eensoung avalhuwle amhee ichu pesar ennhii ching anhingte ivahe; engkhejege Jesu ing ennhingna arhier, “Kii ing heve hii itu kechese ichii nimminghuwga?” Emmenie ing anhingna embesang, “Oung, Thangpa.”
Changgechuw Jesu ing rhumaage anhingna arhier, “Engke, naalhanghenhingnte, engkhejege Thangpa ing ijehmeh elhuwng nong eentupi, engkhejege ajie lungsii immindangbekhechuw.”
Jesu ing amapachuw asie, “anhingna ishuwhie ejemeh sihse?” Amana amaing arhier, “anepanglenaga.”
Jesu ing anhingna arhier, “Nang ing cheteniebe athacha nhingna aangkheng atuchega.”
Thangpaching nepenuwchuw amhuwche, aning minsiige anhingna arhier, “Ttaamaa,”