42 Isa ka a fɔ anu ye: «Ka Ala mu wo baaba le la nun, wo si n kanu le nun, bayi nde be fatanden Ala le la, n nata. N bele naren n yɛtɛ ma, ale le ka n kii.
Ale kuma mata Adamadeŋɛ la, a daakata mɔ tɛma. A juse be faren kanunteya nun tɔɲa la. A to mu Ala la den kayiren dɔndɛ le la, a Baaba ka nɔɔra min dii a ma, mɔ ka wo nɔɔra lasaga le.
Bayi n ka kuma min fɔ, wo bele fatanden n yɛtɛ hanige le la. N Baaba min ka n kii, wolo yɛtɛ ka n yamɔri n bɛnta n ni min fɔ, anun n bɛnta kumala ki min na.
I bele laaren a la ba, ka a fɔla n Baaba la ko be n ɲɛ, nde tugun na ko be a ye? N be kuma minnu fɔla wo ye, wonu bele fatanden n yɛtɛ le la. N be wale minnu tugun mala, n Baaba la ko min be n ɲɛ, wolo yɛtɛ yati be wonu mala.
Bayi i ka kuma minnu don n bolo, n bata wonu matanbi anu ma. Anu sɔnta anu la, anu bata a lɔn yati n be fatanden ile le la. Anu laata a la ka a fɔla ile le ka n nasanba.
alako mɔgɛ bɛ ni nde a la den kayireŋɛ biliya, iko anu be ale biliyala ki min na. Min ma nde a la den kayireŋɛ biliya, wo tigi te n Baaba biliya min be n nasanbaren kiilaya la.
Isa ka anu jaabi, a ko: «Ade! Hali n mata n yɛtɛ seede la, n na seedeɲɔgɔya mu tɔɲa le la, bayi n ka n bɔɔdula nun n tagadula lɔn. Kɔnɔ wole ma n bɔɔdula nun n tagadula lɔn.