Isa ka a jaabi, a ko a ma: «Min tini n kanu, wo tigi si n na kuma labatu le, n Baaba tugun si a kanu le. Mɔ nun n Baaba si na le wo tigi dula, mɔ ni sabati a bata.
N te a fɔ wo ma bitugun joŋɛnu, bayi jon tige be min mala, joŋɛ ma wo lɔn. N bata a fɔ wo ma n kanunteŋɛnu, bayi n ka koe min bɛ mɔɛ n Baaba la, n bata wo bɛ yita wo la.
Boliŋɛ te nɔ wolola a yɛtɛ la, ka a bele bularen lɔgɔ kute ma. Wole tugun, wo ni patu n ma, iko nde tugun be paturen wo ma ki min na. Wo te nɔ wolola, ka wo bele paturen nde ma.
Wo butɔ, nde la ko be anu ye, ile tugun na ko be nde ye. N be i mataranna le, anu ni kamali anu ni ma hakkili dɔndɔ la. Wo butɔ, dunuya mɔgɛnu si a lɔn ile le ka n kii, i mɛn ka anu kanu, iko i ka nde kanu ki min na.
Bayi i ka kuma minnu don n bolo, n bata wonu matanbi anu ma. Anu sɔnta anu la, anu bata a lɔn yati n be fatanden ile le la. Anu laata a la ka a fɔla ile le ka n nasanba.
Wo mɔ Marige Isa yati min mu Ala la mɔgɔ masubɛreŋɛ la, anun wo mɔ Baaba Ala, min bata wo mɔ kanu, min be hinnɛla wo mɔ la a ka yigi sɔdula ɲinma don wo mɔ bolo anun limaniya min te ban abada,