23 A tige ka a fɔ a ye, a ko: ‹I mɛn ka taga saa fɛfɛ tɔ. I ka mɔgɔ min yo taran kilanu tɔ ɲɔ anun daakanu tɔ, i ni anu karahan anu ni don, alako anu ni na n na boŋɛ lafa.
kɔnɔ anu ka a karahan, anu ka a fɔ a ye: «Yandi, i ni to mɔ bata yan, bayi ɲɔ bata wuli pinpila, sue si don kɔtɛ.» Wo butɔ, anu bɛ donta boŋɛ tɔ, to koe la ɲɔ anu fɛ.
Wolo ka a ma, a nun a la boŋɛ butɔ mɔgɛnu lasuwɛta je tɔ. Wo kɔma a ka mɔ madiya, a ko: «Ka wo be laaren a la n bata dɛnkɛnɛya Marige ma yati, wo don n na boŋɛ tɔ, wo ni yigiya.» A ka mɔ karahan mɔ ni sɔn.
Kɔnɔ anu wulita a digii ma anu be a mananila. Wo butɔ, a ka a la doroke konkon, banbaŋɛ bɔɔta, a ka a fɔ anu ye, a ko: «Ka wo samata, wole len gbaa mu! Nde bata wo kote bɔɔ n kunma! Kɔtɛ n si naa taga sii gbɛtɛ mɔgɛnu ma.»
Kɔnɔ Marige ka a fɔ a ye, a ko: «Taga tun, bayi n na kiilá masubɛreŋɛ le mu ale la, alako n ni a lasanba n tɔgɛ fɔ koe la sii gbɛtɛnu anun mansanu anun bani Isirayila deŋɛnu ɲala.