A mɛn ka a fɔ, a ko: ‹N be min mala, n ni n na dɔmɔ mandi dulanu laboe. Minnu fisa koloyala, n ni wonu sɔ. N si n na sɛnɛtɔfeŋɛ bɛ anun n bolofeŋɛ madɛn de ɲɔ.
Wo tanbi kɔma, Isa ka a fɔ a la talibenu ye, a ko: «N be a fɔren wo ye wolo la, wo kana hanmɛ wo nɛ labalu koe la, wo kana hanmɛ wo bale fetibɔ koe tugun na.
Wo wo bolofeŋɛnu mayita wo ni tɔɔrɔbaganu kɔ wo nɛgɛ la. Wo ni harige madɛn wo yɛtɛ ye arijanna, wo harige la ko te kɔtɔya, a mɛn te tiɲa abada; kankante yo te ke a ma ɲɔ, tunbe tugun te tiɲare ma ɲɔ.
Wo butɔ, nafulu makantala ka a fɔ a yɛtɛ ma, a ko: ‹N si fen ma kɔtɛ? N tige si nafulu makanta koe bɔɔ n bolo. Sɛnbɛ bele n na, n ni sɛnɛ wɔtɔ, n si malu tarile tugun mala.
Isa mɛn ko: «Awa, nde tugun, n ni a fɔ wo ye: ka dunuya nafule tota wo bolo, min si nɔ mɔgɛ lasamala telenbaliya la, wo ni a lawali ko ɲinma ma koe la mɔgɛnu ye kanunteya la, wolo mu nafule la ko tini ban, Ala si wo labɛn saŋɛ tɔ abada.
Isa to ka wo mɔɛ, a ka a fɔ a ye, a ko: «Ko dɔndɔ be toren i ye manɛŋɛ la: taga i bolofeŋɛ bɛ mayita, i ni wo nafule mafatan fugarenu ma. Wo butɔ, harige si to le i ye arijanna butɔ. Ka i ka wo ban mala, i ni na sɔ n kɔma.»