Ala ka deŋɛ diri kulɛ mɔɛ. Ala la maleka kumari kulɛ bɔɔta saŋɛ tɔ, a ka Hagara kele, a ko a ma: «Hagara fen de be maren? I kana kilan, bayi Ala bata i la deŋɛ diri kulɛ mɔɛ bapɛ kɔtɔ.
Maleka mɛn ko: «I kana i bole lake deŋɛ ma de! I kana fenfen ma a la. N bata a lɔn kɔtɛ i be kilanden Ala la. Wolo ka a ma i ma balan i la den kayiren dɔndɛ diila n ma.»
Alatala min mu saŋɛ tige la, wo ka n nabɔɔ n baaba bata fɔgɛ tɔ, a ka n nabɔɔ n na jamanɛ tɔ. A kumata n ɲɛ, a ka lahire dii n ma a ka a kali, a ko: ‹N si kɛ duge dii i bɔnsɛ ma.› Awa, ale Ala le si naa a la maleka lasanba i ma, a ni sɔ i ɲatɔ, wo butɔ, i si muse sɔtɔ n na den kayireŋɛ ye ɲɔ le.
Ile min mu maleka la, i ka n bɔɔ ko bɛlɛŋɛ tɔ, ile Ala ni hɔrɔma to kɛ deŋɛnu la ko tɔ. Anu ni anu kele nde tɔgɛ la, anun n mankayi Iburahima nun n baaba Isiyaka tɔgɛ la. Anu ni jiidi jamanɛ butɔ koola.»
Mɔ bɛ boeta duge tɔ, n ka kumari kulɛ do mɔɛ, a be a fɔla n ɲɛ Hebure kuma tɔ, a ko: ‹Sɔlu, Sɔlu, i be kitiren n ɲagankata koe la fenna? I be nde len sɔsɔla! Wo butɔ, i be bɛlɛya sɔtɔla i fan de ye iko ningi tuura be a kɛn natugula ki min na a tige la lɔgɔ selundeŋɛ la.›
Alatala nata a dula iko wo fɔlɛ doe, a ka a kele, a ko: «Samiyɛli, Samiyɛli.» Samiyɛli ka a labita, a ko: «I la jondeŋɛ be a tolomasɔren i la, i ni kuma.»