13 “Tǎt mbȩ wu shu abua wòt kǒ wemɔ̀Ꞌ ane yɔb nê ‘Shu̧, ànəa kàbɔ̀ŋ ko mâ ghɨa ane yê la a tsě. Ka ba nè e yaã ndàŋkè nê maa lɔꞋɔ eŋa wê àkwȩkab ane àfaꞋ àliabȩ à?
È wu ale, nɨ àghɨa è wuê ayê la nɨŋ me ghǎ. E ŋa wòt waa mâ tsiꞋi nɨa tò akwèn la àghɨa mâ ŋa abua yê la ane mènkɔ̀ŋke mɔ̧.
Tà ghǎ ale ndàŋkè bɔ̂ bɔfàꞋ bu nê yea ŋa wɔb àkwȩkab yeamɔꞋ ane àliabȩ mbɔ̂ ntsà àwɔb a mbȩ zi.
‘Shu̧, à ntsè ne ŋa ka nyi a lob ŋaà kà kwaãaã ndìte ndzɔꞋɔ à?’ Ŋut zə ale, èngà̧ e tsea tò.
Yesò shu abua tò nê, “Shu̧, ghɨ̀ àghɨa à kɨꞋa ghɨ̀ la.” Bòt bu e bê nkɨ̀Ꞌɨ̂ ndzì èbu ane Yesò, mbà̧aã tò.
Àwɔ̀ wɔ̀bȩ̂ àa shua anè nko nê yè wu wàa evəèəè èngà̧ a ètsəê Mbɔ̧ɔ̧mà à? Tè betsiꞋa àghɨa wòt ghɨ̀ ane èbu la a shu abua tò wu tà ghɨ̀ la nê, “À ghɨ̀ na ka ngɨ̀ am anè à?”