37 Ale, wu nkûŋ mbɨ̀Ꞌɨ̀ èngà̧teme wàa e shu la nê, ‘Wòt ko nàa ngɨ̀ tà liꞋ wekǒ fùꞋ.’
E ndi ngua mbɔ̀a awê, na à wu wòt kèkweelè la. Àà nɨ̀a àghɨa kà nɔ̀ŋè, mè fùꞋà àdziꞋa kà liꞋ.’
Ane nkûŋ, tsiꞋ è shua wɨ̧ nê, wòt tà zǐ èntɨ̧ɨ̧ vi ane yaã la naa me ghɨ̀ mènəè maa e ngɨ̀à la mɨ̧̂, e meè ghɨ̌ fɔɔle me è tsě màa la, nkàà nê e tsiꞋa nga ekwene ane tǎt am.
Wòt wu tàa fùꞋà la, tàà mbɔ àbȩ̀ àfàꞋ àzi, mbɔ̂ ngua fete bòt mbɨ̀Ꞌɨ̀ bɔɔ bɔ mèmpème kàlìà. Ale, wòt màndiꞋa nè wòt màfuꞋa bɔɔ fɔte ewùꞋtè àwɔb.
Mâ tsàà àwɨ̧ nê bɨ̀ ghǎ fùꞋ èghɨ ka bɨ̀ liꞋ. Bòt tsa e ghɨ̌ afàꞋà kekweelè tè ndɔ̀Ꞌ, tè bɨ tsiꞋa njɨ̀a àbȩ̀ àfàꞋ àyɔb.”