“Bòt aa li ŋa bɔnyɨ bɔb ne bɔ buŋa, bètǎt bɔ̧ e mè ngɨ̀ wuê a èlɨ mbɔŋ ane bɔ̧ bɔb, bɔ̧ e mè ngu li elɔ̀ke mbù̧tsə ane bètǎt bɔb e ghɨ̌ bɔ bùŋè àwɔb.
Bɨ̀ ku̧u̧te èngǎ̧ wu mâ yaã shu abua yɨ̧ la, wafàꞋ bakà tse a tǎt àfàꞋ vi. È wu nê bɔ li ngua nkɨà àtsəa am enɨ, ko bɔɔ me kɨa ayɨ̧ enɨ mɨ̧̂. È wu nê, bɔ li ngɨ̀ mbɨ̀Ꞌɨ̀ èngǎ̧ am e shua la, ko bɔɔ̀ me ghɨ̌ mbɨꞋɨ̀ bɨ shu la mɨ̧̂.
Mbɨ̀Ꞌɨ̀ bòt bu abot la e zə èngà̧ waa la, e baãaãte awɔb a mèntɨ̧ɨ̧ mɔb. Bɔ biitè a Pità nè bɔntu̧ Yesò ko bu nê, “Bɔnyɨ ba, baa chɨɨme ghɨ̀ naà?”
Bòt bu e buŋ me yute tê Pɔ̂l è làꞋ ànəê yaa, bɔ bùꞋ me ŋȩ ane ètɨ̧̂ shua nê, “Bɨ̀ tsi atò a sitsǎꞋ ŋàa. Bɨ̀ bùŋe atò. Tà bakà kùꞋu wòt tàa me tseke a ngɔ̀ŋ ŋaa la.”