10 Ma waktu Dia pung adi-adi dong su barangkat ko pi iko orang Yahudi pung hari bae di Yerusalem, Yesus ju iko pi. Ma Dia pi sambunyi-sambunyi, ko biar orang sonde tau.
“Inga, te Beta utus sang bosong ni sama ke Beta kirim domba pi teng-tenga anjing utan yang jahat. Tagal itu, bosong musti pake otak sama ke ular yang pintar. Deng bosong pung hati ju musti lurus sama ke burung pompa yang sonde tau cari hal.
Itu waktu, Yesus masi baꞌomong deng orang banya. Ju Dia pung mama deng Dia pung adi dong datang ko mau katumu deng Dia. Dong badiri sa di luar ruma ko suru orang pange sang Dia.
Ma Yesus manyao bilang, “Aman sa. Ma buat sakarang, biar bu yang sarani sang Beta sa. Deng bagitu kotong iko Tuhan Allah pung mau.” Dengar bagitu ju Yohanis manyao bilang, “Dari-dari sa.” Ju dia sarani sang Yesus.
Lia bagitu ju, orang bilang, “Coba lia sang Yesus dolo. Dia su lupa urus diri.” Tagal Dia pung kelu dong su dengar orang baꞌomong bagitu, andia ko dong datang mau ame bawa sang Dia.
Jadi Yesus sonde jalan taráng-taráng lai di orang Yahudi pung bos-bos dong pung teng-tenga. Dia deng Dia pung ana bua dong ondor diri pi satu kota, nama Efraim, yang deka-deka di tampa kosong. Ju dong tenga tahan di situ.
Ais Yesus pung adi-adi suru sang Dia bilang, “Lebe bae, Bu angka kaki dari sini, ko jalan pi Yudea. Ko biar orang yang iko sang Bu di sana ju bisa dapa lia hal-hal yang Bu ada bekin.
Ma pas dia pung waktu, Tuhan Allah kirim datang Dia pung Ana yang jadi manusia, ko biar manusia ju bisa taꞌangka jadi Tuhan pung ana-ana. Dia pung Ana tu, idop iko orang Yahudi pung atoran agama, ko biar Dia bisa kasi lapás samua orang yang dolu ada taꞌika deng itu atoran dong.