Te bosong su tau bilang, kotong pung Bos Yesus Kristus, su kasi tunju Dia pung hati bae sang bosong. Dolu Dia sama ke orang kaya. Ma Dia pili ko jadi orang malarat ko tolong sang bosong, ko biar bosong bisa jadi kaya dalam banya hal.
Bosong pikir coba, orang bésar tu, yang mana? Orang yang dudu di meja, ko, yang layani meja? Su tantu orang yang dudu tu, dia yang orang bésar, to? Padahal Beta sonde bekin diri bagitu. Beta datang ko layani sang bosong.
Kalo bos datang dapa dia pung orang karjá dong ada batunggu bagitu, tantu dong barontong. Te nanti bos sandiri yang kasi tunju dia pung hati bae sang dong. Dia pake pakean orang karjá, ais pi layani itu orang karjá dong deng makanan ena-ena.
Ais Yesus omong lai bilang, “Ame conto. Ada budak yang pacol tana di kabón, ko, jaga domba di padang. Karjá abis ju, itu budak pulang pi ruma. Sonde mungkin dia pung tuan omong sang dia bilang, ‘Mari ko kotong dua dudu makan sama-sama suda!’
Waktu Yesus su cuci abis dong pung kaki, ju Dia pake kambali Dia pung baju, ko Dia pi dudu kambali di meja. Ais Dia tanya sang dong bilang, “Karmana? Waktu Beta cuci bosong pung kaki, bosong mangarti apa yang Beta bekin, ko sonde?