8 Ju itu mama dong lari kaluar kasi tenga itu tampa. Dong rasa taku, ma dong ju ada rasa sanáng. Dong pulang capát-capát ko lapor itu hal samua sang Dia pung ana bua dong.
Waktu itu parampuan dong lia itu tampa kosong, dong takuju. Tarús dong lari kaluar. Ais dong pulang capát-capát. Dong sonde kasi tau sapa-sapa di jalan, tagal dong taku mau mati.
Bae ju, kalo bosong mau cari tau bagitu. Beta ju ada mau kasi tau sang bosong bagini: bosong nanti manangis deng hati susa, ma orang laen di ini dunya dong hati sanáng. Biar bosong hati susa bagitu, ma nanti bosong pung hati kambali jadi sanáng.
Bagitu ju deng bosong. Sakarang bosong manangis deng hati susa. Ma lama-lama Beta datang lia kambali sang bosong, ais bosong pung hati kambali jadi sanáng. Deng kalo itu hal su jadi, na, sonde ada satu orang ju yang bisa tahan bosong pung rasa sanáng.
Naa, sakarang bosong pulang capát-capát su! Pi kasi tau sang Dia pung ana bua dong bilang, Yesus su idop kambali. Dia su jalan lebe dolo pi Galilea. Dong musti pi katumu deng Dia di sana, sama ke dolu Dia su janji memang sang dong. Parcaya sa. Pulang su ko kasi tau apa yang beta omong ni!”
Ma sampe di tenga jalan, takuju sa Yesus datang katumu sang dong. Dia omong bilang, “Saloom!” Lia bagitu, ju dong datang deka-deka ko paló Dia pung kaki, deng sémba sang Dia.