Yesus ada barasa, ju Dia bale muka ko lia itu mama. Tarús Dia omong bilang, “Ana, é! Kasi kuat lu pung hati. Te, tagal lu parcaya batúl-batúl sang Beta, andia ko lu jadi bae.” Itu waktu ju, itu mama bae memang.
Te kotong su dapa dengar itu kabar bae, sama ke kotong pung nene-moyang dong ju dapa dengar. Ma tagal dong sonde parcaya itu kabar, dong sonde dapa ontong apa-apa.
Ju Yesus manyao sang dia bilang, “Tagal mama parcaya batúl-batúl sang Beta, andia ko mama su bae. Sakarang mama pulang ruma deng hati tanáng suda, te mama pung susa su abis.”
Omong ais bagitu, ju Yesus kasi tau sang itu komandán bilang, “Pak pulang su. Te itu ana karjá su bae, sama ke pak pung parcaya.” Pas itu waktu ju, itu ana bae memang.
Dia pung hati bae. Dia sonde bekin susa orang. Kayu yang amper pata, Dia sonde pata buang. Lampu teꞌoek yang amper mati, Dia sonde fuu bekin mati. Dia ajar orang tarús, sampe lama-lama samua suku-bangsa tau ko iko Tuhan pung jalan idop yang lurus.
Di situ ada orang yang dorok bawa dong pung kawan yang lumpu ko pi di Dia. Lia bagitu ju, Yesus tau dong ada parcaya sang Dia bilang, Dia bisa bekin bae dong pung kawan tu. Ju Dia omong sang itu orang lumpu bilang, “Ana, é! Kasi kuat lu pung hati dolo! Te Beta su hapus buang lu pung sala dong.”
Waktu itu parampuan sadar kalo dia sonde bisa sambunyi, ju dia taku mau mati. Dia gamatar, ko tikam lutut di Yesus. Ais dia carita dia pung akar masala di muka orang dong samua. Tarús dia kasi tau bilang, pas dia sonto sang Yesus, ju dia bae memang.