20 Ma orang karjá nomer tiga bawa pulang dia pung doi mas. Ais dia kasi tau bilang, ‘Ini bos pung doi! Beta bungkus, ais sambunyi sang dia bae-bae ko jang ilang.
Ais, itu tukang suru-suru nomer tiga datang. Ju dia kasi tau bilang, ‘Bos! Beta tau bos ni orang hati karás. Te bos ame apa yang orang laen bekin, deng ketu ame apa yang orang laen tanam.
Waktu dia su siap mau jalan, dia pange dia pung orang karjá sapulu orang, ais kasi sang dong satu orang satu doi mas. Dia parenta bilang, ‘Bosong pake ini doi jadi modal. Te nanti kalo beta pulang, bosong lapor bosong su ontong barapa.’ Ais ju dia barangkat.
Bosong musti bekin hal yang bae. Kalo sonde, Tuhan pung hukum barát jato kaná sang bosong, sama ke orang pake kapak ko potong buang pohon dari dia pung akar. Bagitu su! Pohon sonde ada pung guna, kalo dia sonde ada pung hasil bae! Jadi lebe bae potong sang dia, ais lempar buang pi dalam api.”
Ju itu orang mati kaluar dari goa. Ada kaen orang mati yang bungkus ame dia pung tangan deng kaki. Ada kaen yang tutu dia pung muka ju. Yesus suru sang orang di situ dong bilang, “Buka ame itu kaen dolo, ko biar dia jalan!”