34 Waktu musim kinyang tuju taon tu, lebe bae tuan raja ju angka orang laen lai, ko dong kumpul hasil lebe. Itu hasil, dong bagi lima ko simpan satu bagian.
Tagal itu, dia mulai pange ame samua orang yang ada utang sang dia pung bos. Dia tanya orang nomer satu bilang, ‘We! Lu ada utang barapa sang beta pung bos?’
Dong musti iko tuan raja pung parenta, ko dong ame padi dari samua kampong di Masir. Ais dong musti simpan itu padi di lumbung-lumbung ko jaga bae-bae.
Ais nanti waktu koru, na, bosong bagi lima. Satu bagian bawa kasi raja. Sisa ampa bagian, bosong pake bekin bibit, deng saparu bosong makan deng bosong pung kelu dong.”
Ais Yusuf bekin itu atoran jadi adat di negrí Masir. Andia dari samua padi yang rakyat dong su koru, dong bagi lima. Satu bagian dong kasi sang raja. Ampa bagian dong pake sandiri. Cuma kapala agama dong pung tana, raja sonde béli. Itu adat, dong masi pake tarús.