Carita Mula-mula 1:1 - Tuhan pung Kata-kata1 Mula-mula Tuhan Allah bekin langit deng bumi. အခန်းကိုကြည့်ပါ။ |
“Oo, Tuhan Allah! Botong puji-puji sang Tuhan! Botong angka tinggi-tinggi Tuhan pung nama. Tuhan ni, yang hak parenta sang botong. Tuhan ni, botong pung Allah! Tuhan yang pantas tarima botong pung puji. Tuhan yang memang musti tarima botong pung hormat. Tagal Tuhan yang paling kuasa. Deng Tuhan yang paling hebat. Tuhan yang bekin samua. Tuhan yang kasi idop samua. Samua yang ada, su jadi tagal Tuhan yang bekin. Samua yang idop, su ada napas tagal Tuhan yang kasi.”
Ma ada satu hal yang itu orang putar-balek dong sonde mau inga ame. Andia dari mula-mula Tuhan cuma omong sa, ais langit ada memang. Ju Tuhan bekin aer. Ais Dia kasi pisa aer dari darat, ju bekin darat muncul datang dari aer. Tuhan su omong karmana, na, itu ada tarús. Lama-lama; Tuhan ju pake aer banjer ko kasi ancor buang samua orang di ini dunya yang ada idop di Noh pung jaman. Ma sakarang Tuhan su kasi tau memang apa yang Dia mau bekin kasi langit deng bumi. Sakarang Dia ada tahan-tahan, ma nanti pas dia pung waktu, Dia mau bakar buang sang dong. Te Tuhan nanti kasi jato hukuman ko kasi ancor buang sang orang yang sonde mau toe sang Dia. Biar bagitu, ma itu orang putar-balek dong sonde mau inga bilang, Tuhan Allah pasti bekin iko apa yang Dia su omong.
Dia batarea karás-karás bilang, “Bosong musti kasi hormat sang Tuhan Allah! Bosong musti angka tinggi-tinggi Dia pung nama yang hebat! Tagal dia pung waktu su sampe, ko Tuhan pareksa samua orang pung bekin-bekin. Puji sang Dia! Angka tinggi-tinggi Dia pung nama! Tagal Dia yang bekin ame langit deng bumi. Deng Dia yang parenta ko laut deng mata aer dong jadi samua.”
“Aduuu! Akurang ko bosong bekin bagini? Jang kira kata, botong ni, dewa. Botong ni, manusia biasa, sama ke bosong ju. Botong datang di sini ko kasi tau sang bosong satu carita yang bae. Bosong musti bale balakang kasi tenga bosong pung dewa dong yang sonde ada pung guna apa-apa. Bosong musti bale iko sang Tuhan Allah yang batúl-batúl idop. Te Dia tu, yang bekin ini langit deng bumi, deng dong pung isi samua.
Ma kasi kotong, Tuhan Allah cuma satu sa. Dia tu, kotong pung Bapa. Samua-samua baꞌakar di Dia. Kotong bekin samua kasi sang Dia. Deng kotong pung Bos yang hak parenta sang kotong, cuma satu sa. Andia, Yesus Kristus. Tuhan Allah pake sang Yesus, waktu Dia bekin samua-samua. Deng kotong ada idop, tagal Yesus yang kasi kotong idop.
Beta tulis ini surat soꞌal Tuhan Allah pung Kata-kata yang Bawa Idop. Ini Kata-kata yang Bawa Idop ni, su ada memang dari dunya pung mula-mula. Sakarang beta, deng beta pung tamán dong su lia sang Dia deng botong pung mata kapala sandiri. Botong su dengar sang Dia deng botong pung talinga sandiri. Deng botong su raba sang Dia deng botong pung tangan sandiri. Botong lia sang Dia bagitu,
Ais Dia kasi tau lai sang beta bilang, “Samua-samua yang Beta su janji dari dolu tu, su jadi. Te Beta ni, Alfa sampe Omega. Deng Beta ni, A sampe Z, Samua asal dari Beta, mulai dari partama sampe abis. Samua orang yang aus, nanti Beta kasi minum farei-farei, dari itu mata aer yang bawa idop, ko biar orang idop batúl.
Ais Manusia Tulen sambung Dia pung omong lai bilang, “Yohanis, sakarang lu musti tulis surat tarahir. Dia pung bunyi bagini: ‘Buat jamaꞌat di kota Laodikia: Ini surat ni, dari Beta, Yesus, yang orang pange bilang, ‘Yang Batúl’. Beta ni, salalu omong batúl-batúl Tuhan Allah pung Kata-kata. Deng samua-samua yang Tuhan su bekin, asal dari Beta.
Omong abis bagitu, ju Yesus sambayang bilang, “Bapa! Bapa yang pegang hak parenta samua di langit deng bumi. Beta minta tarima kasi bam-banya, tagal Bapa tutu ame itu hukuman dari orang yang anggap diri pintar, deng yang tinggi hati dong. Ma Bapa buka itu hal samua kasi orang kici dong, deng orang yang randá hati dong.