2 Korintus 5:1 - Tuhan pung Kata-kata1 Te kotong tau, kotong pung badan yang sakarang, kotong pake tahan di ini dunya, sama ke satu tenda yang kotong ada kasi badiri tahan. Biar kotong pung badan nanti ancor buang, ma kotong sonde usa pikiran, tagal Tuhan Allah su sadia satu tampa yang bagus kasi kotong di sorga. Manusia sonde bekin itu tampa. Ma Tuhan yang bekin, ais itu tampa batahan tarús. အခန်းကိုကြည့်ပါ။ |
Biar botong ni, cuma manusia biasa sa, ma Tuhan su taro ini barang mahal dalam botong pung hati. Itu sama ke satu orang su simpan dia pung barang mahal dalam pareu tana. Barang mahal ni, andia Tuhan pung taráng. Su jalás bilang, kuasa yang hebat yang ada di botong, sonde baꞌakar di botong, ma baꞌakar di Tuhan Allah.
Ma sakarang su ada itu Orang yang Tuhan Allah su janji memang dari dolu. Dia tu, Kristus. Dia su datang ko jadi kotong pung kapala agama paling tinggi, deng Dia su bekin hal bae kasi sang kotong. Dia kasi jalan Dia pung tugas, sama ke kapala agama model lama, ma Dia karjá di tampa sambayang yang jao lebe hebat. Dia pung tampa sambayang tu, sonde ada di bumi, te bukan manusia yang bekin itu tampa.
Waktu sunat, orang Yahudi dong potong buang ‘burung’ pung ujung kulit ko jadi tanda bilang, dong tu, Tuhan Allah pung orang. Waktu bosong maso jadi Kristus pung orang, bosong ju kaná ‘sunat’. Dia pung maksud bagini: ini sunat bukan soꞌal orang potong buang kulit di badan, ma soꞌal Kristus potong buang hal-hal jahat dari kotong pung hati. Andia, hal-hal jahat yang kotong suka bekin tagal kotong ni, manusia.
Kotong su tau bilang, kalo orang sala nanti mati, na, dia tapisa buang dari Tuhan Allah. Ma tagal kotong basayang deng kotong pung sodara, itu jadi bukti bilang, kalo kotong nanti mati, na, kotong idop tarús-tarús deng Tuhan. Te kalo samua orang yang sonde ada pung sayang nanti mati, na, dong tapisa buang dari Tuhan.
Itu samua bekin beta sangsara di dalam ini bui. Ma beta sonde malu! Tagal beta tau sapa yang beta parcaya, andia Tuhan Yesus. Deng beta ju tau batúl bilang, Dia yang taro ini tugas di beta pung tangan, Dia yang mampu jaga ini tugas, deng Dia yang bekin beta mampu kasi jalan ini karjá sampe Dia datang kambali lai.