Jang kasi biar ko orang dunya sakarang suru bosong musti bekin karmana, ko, idop karmana, iko dong pung mau-mau. Jang cuma iko buta-buta sa dong pung pikiran, dong pung idop, ko, dong pung adat. Ma ada lebe bae, bosong kasi biar ko Tuhan bekin bosong pung pikiran jadi baru, ko bosong lia samua-samua iko jalan baru. Deng bagitu, bosong bisa tau Tuhan pung mau kasi bosong. Te Tuhan pung mau tu, bae, sampurna, deng bekin sanáng Dia pung hati.