48 Te nsidaa gá nèhivì nì sàà yucán, nì xini‑nè nansa nì cuu, dandu nì naquihin‑ne ichì mànuhù‑né vehe‑ne, caní ndáha‑né nchìca‑ne.
’Doco nècuàchì dachíyàhvi ma, xica iín‑né, cucáhán nûù‑né ndacoto‑ne ansivi. Ñàyùcàndùá, iín‑ne, caní‑né nchìca‑ne (ñà‑cùù guá‑nè sentir sàhà cuàchi‑ne), te cachí‑nè: “Yua‑nsí Dios, cundehè ndahví‑nî yùhù, vàchi nècuàchì cuáchi nduí”, nì cachi‑nè,
Vàchi ndoó cuàhà nèhivì, te sacú ndee‑né, cána‑ne ñà‑sànì xìhì‑ña. Dandu nì cachi‑yà xì‑né: ―Màsà cuácú‑nsiá, vàchi cónì xíhì‑ña; quídì uun ni‑ñà.
Daaní, nì nsihi nì inini nèhivì cuáhà mà ñà‑jaàn, nì nàcùndoo‑ne tnùnsí ini. Cuàhà gá nì nacani ini‑nè, te nì cachi‑nè xì Pedro xì dava ga nècuàchì apóstol: ―¿Nansa chicá vàha quida‑nsi vichi, ñánì?