À kwaá lɔ bɔ́ doó sâ ndɔ, à kela nde ser ké toò bèh ndɔ́ŋ-ndɔ̀ŋ mân. Wa ké teèn, à die mbab nde doó, à né Càŋ dua, ye bú a: «Tele mò, mɔ nde né yieé, ŋgòrò sɔ̀m yeè mè ŋgàb gèr hên kwarè teèn. Mè né mene ménâ gwaán, bɔ́ sér faá wò né gwaán nɔ.»
bɔ̀ɔ́ mé né njèh bɔɔ́ huɔɔ́m, bɔ́ seén nyegé bɔ́ ndɔ. Bí ŋgwé gí sòn bɔɔ̀n. Sâ dɔɔ́ŋ, Càŋ ye te bɔ̀ɔ́ mé né lòù bɔɔ́ ndugó gɔ, sé yeé baá seé bagaà biì ŋené, te sie bɔ́ sòn.
Mɔ wò sé la gèr hèllè ŋene né mé yìè veên yeè nɔ, wò sé la bú yóló ná ŋgwêh wa? Neì sé la wò seén naâ kɔɔ́ ndɔ wa? Mɔ bí gèr ŋene seér né mé seé bagaà, bí né mbaá yoló njií, sâ beè Càŋ né njèh bagaà.