«Kɔlɔmamɔɔ kɛtɔ a badenma donna mɔɔlu bolo a faako lɔ. Fa fana kɛtɔ wo suu le kɛla a den na. Dennu wulitɔ ai sɔlɔnbalu kanma k'ai don mɔɔlu bolo ai faako lɔ.
Ni kalannaden ka se aa kalanmɔɔ lɔ, wo vɛ je bɔ. Ni do jɔn ka se aa jɔnfa lɔ, wo vɛ je bɔ. Ni ai k'a fɔ lutii kɛmɔba ma ko Biyɛzɛbɔ, a lagbɛyine feu ko ai kɛtɔ wo tii ya bonnamɔɔlu mafinna ka timin wo la!
Seliya kalanmɔɔlu ni salakalase kuntiibalu tɛɛ Isa minako ɲaɲininna wo waate kelen nɔ, kamasɔlɔn ai n'a ɲayena ko sana wo lanin ailu le ma. Kɛɛ ai tɛɛ siyanna jama ɲa.
Ǹ na min fɔla ài yɛ kɔlɔkɔlɔ le, ài hangili yi to wo lɔ, ǹ ko: ‹Jɔn tɛ buɲa sɔlɔnna ka timin aa jɔnfa la.› Ni ai na ǹ jangatala, ai kɛtɔ àilu fana jangatala. Kɛɛ ni ai na ǹ kumakannu labatola, ai kɛtɔ ài kumakannu labatola fana.
Jama ka to ai tolomalɔla Pɔli la haan fɔɔ a ka siboloma gbɛlɛ mɔɔlu ya ko fɔ. Wo fɔ a bolo, ai bɛ vɛ gbanɔla, ai vɛɛ: «Kɛ́ min yi bɔ dunuɲa! A man kan ka to a nii la!»