“Kamo gabos, pagtiripon asin paghinanyog! Maski saro sa mga dios-dios dai makakahula na an lalaking sakong pinili iyo an masalakay sa Babilon; gigibohon niya an sakong ipinapagibo.
Papatawadon ko an mga karatan na naginibo mo, alagad magigiromdoman mo an mga iyan asin masosopog ka maski sa pagbuka kan saimong ngoso.” An Kagurangnan Dios an nagtaram.
Jerusalem, an takla mo iyo an saimong marompot na gibo. Maski hiningowa kong malinigan ka, nagdanay kang maati. Dai ka na nanggad malilinigan sagkod na mamatean mo an bilog kong kaanggotan.
“An gabat kan sakong kaanggotan mamamatean mo sagkod na makontento ako. Kun mangyari na an gabos na ini, maaaraman mo na ako, an Kagurangnan, an nagtaram saimo huli ta anggot ako sa saimong bakong pagkamaimbod.
Anggot ako nin marahay sa mga nasyon na nakakamate ngunyan nin katoninongan. Huli ta mantang pinupugolan ko an sakong kaanggotan laban sa sakong banwaan, orog pang dinagdagan kan mga nasyon an kasakitan kan sakong banwaan.
Itinao nin Dios sa saindong kamot an duwang prinsipe kan Midian na si Oreb asin si Zeeb. Ano man an naginibo ko na pwedeng iarog kaiyan?” Kan sabihon niya ini, dai na sinda naanggot ki Gideon.