“Ako an naglalalang kan panday, na nagmamakot nin kalayo dangan minagibo nin mga armas. Ako man an naglalalang kan soldados, na naggagamit kan mga armas nganing manggadan.
Irinani niya ako duman asin nahiling ko an sarong lalaki na nagkikintab arog sa bronse. Kapot niya an sarong lubid na lino saka sarong pansukol na bariw asin nakatindog siya sa may trangkahan.
An nahiling ko iyo an Templo na napapalibotan nin kudal. Kinua kan lalaki an pansukol niyang bariw asin sinukol niya an kudal. Tolong metros an langkaw kan kudal saka tolong metros an hibog.
Dinakit mi an sapa pasiring sa sirangan; may dara siyang pansukol. Nagsukol siya nin kinyentos metros dangan nagdakit kami sa tubig. An rarom kan tubig sagkod sana sa buko-buko.
Dangan nagsukol giraray siya nin kinyentos metros, asin an tubig abot na sa sakong tuhod. Nagsukol giraray siya nin kinyentos metros, asin an tubig abot na sa sakong habayan.
Mantang naghihiling pa ako, nagtunga an ikaapat na hayop. Makosog ini, makatatakot, asin makangingirhat. Rinonot kaini an saiyang mga biktima sa paagi kan darakulang lansang na ngipon, dangan tinimaktimakan. Napapalaen ini sa mga hayop na nagkaerenot; igwa ini nin sampolong sungay.
Dangan tinawan ako nin pansukol na garo sugkod, saka sinabihan ako, “Tindog asin sukolon mo an templo nin Dios saka an altar. Pakatapos, bilangon mo an mga nagsasamba sa laog kan templo.