ligtasan ako kan saimong kamot, Kagurangnan, sa mga tawo na an kabtang sa buhay yaon digdi sa kinaban. Padusahan mo sinda kan mga pasakit na saimong inandam. May matada pa logod para sa saindang kaakian, asin para sa saindang kapagarakian.
Nagtataram an Kagurangnan, “Dai dapat ipag-orgulyo kan madonong an saiyang kadonongan, ni kan makosog an saiyang kosog, ni kan mayaman an saiyang yaman.
Pagsulot nin sako asin pagtangis, kamong mga padi na naglilingkod duman sa altar! Paglaog kamo sa Templo asin pagmondo sa bilog na banggi! Mayo nang trigo o arak na ikakadolot sa saindong Dios.
Sa aldaw na ipahiling nin Kagurangnan an labi-labi niyang kaanggotan, dai sinda ikakaligtas maski kan gabos nindang plata o bulawan. An bilog na daga raraoton kan kalayo nin saiyang kaanggotan. Tataposon niya an gabos na nag-eerok sa daga—sarong bigla na kataposan.
“Nagyaman an banwaan nin Kagurangnan, alagad nagsombikal; sinda na nagtaba asin nabasog. Tinalikodan ninda an Dios na saindang Kaglalang, nginisihan an Gapo nin saindang kaligtasan.
Huli ta minasirang an aldaw kaiba an nakakatutong na init, asin naaalang an doot; an burak kaini nararakdag, dangan an kagayonan napapara. Siring kaiyan an mayaman: magagadan sa tahaw kan saiyang mga kasibotan.
Hinanyoga nindo ako, kamong mga nagsasabi, “Ngunyan na aldaw o sa aga, maduman kami sa siring na syudad; duman magnenegosyo kami sa laog nin sarong taon saka mapayaman kami.”