Aram kong dai mo gagadanon an matanos kaiba kan maraot. Dai mo gigibohon iyan! Kun gibohon mo iyan, madadamay an mga matanos sa pagpadusa kan mga maraot. Imposibleng gibohon mo iyan! Matanos an Hukom kan bilog na kinaban!”
Ika an samuyang Dios! Padusahan mo sinda, huli ta mayo kami nin kosog na atubangon an dakulang hukbo na ini na nagsasalakay samo. Dai mi aram kun ano an samong gigibohon, alagad minalaom kami na tatabangan mo kami.”
Alagad nagtataram an Kagurangnan, “Kun matapos ko na an sakong ginigibo sa Bukid nin Sion asin sa Jerusalem, papadusahan ko an emperador nin Asiria huli kan saiyang kapaabaw-abawan saka kapalangkawan.”
Huli kan kaanggotan mong iyan tumang sako asin kan kapaabaw-abawan mong nakaabot sa sakong pandangog, bubugtakan taka nin salongasing saka renda dangan ibabalik taka sa hinalean mo.”
“Ngunyan, ako, si Nebukadnezzar, nag-oomaw, naggagalang, asin nagpapamuraway sa Hade nin Langit. Tama saka matanos an gabos niyang ginigibo, asin pwede niyang ibaba an siisay man na nagpapalangkaw.”
Huli ta kita gabos maatubang ki Cristo tanganing hukoman niya. An lambang saro maako kan maninigo saiya, sosog sa saiyang mga marahay o maraot na gibo, kan nabubuhay pa siya sa kinaban na ini.
Siring man, kamong mga hoben dapat magpasakop sa mga gurang saindo. Kamo gabos magpatarabang-tabang na may kapakumbabaan, huli ta nasasabi sa kasuratan, “Habo an Dios sa mga mapaabaw-abaw, alagad benebendisyonan niya an mga mapakumbaba.”