“Alagad pwede daw na mag-erok sa daga an Dios? Kun an pinakahalangkaw na kalangitan dai ngani nagkakanigo saimo, gurano pa daw an Templong ini na sakuyang ipinatugdok?
O Dios, ika an sakong Dios, asin napupungaw ako saimo. An sakong kalag napapaha sa saimo; an sakong hawak naghihidaw saimo, siring sa alang asin mamarang daga na mayo nin tubig.
Mag-awit sa Dios, mag-awit nin pag-omaw sa saiyang ngaran. Andamon an dalan para sa naglulunad sa mga panganoron. Kagurangnan an saiyang ngaran, mag-ogma sa saiyang atubang!
“Kagurangnan, siisay sa mga dios an arog saimo? An arog saimo na makangangalas an kabanalan? Mga milagro asin gibo mong ngangalasan, siisay an makakaarog kaiyan?
Hale sa Edom madigdi giraray an Dios; hale sa kabubuldan nin Paran maabot an banal na Dios. Tinatahoban kan saiyang kamurawayan an kalangitan, asin an daga pano kan saiyang kaomawan.
Sa katotoohan an gabos na bagay ibinibilang kong mayo nin halaga, huli kan bagay na pinakamahalaga—an pakamidbid ki Cristo Jesus na sakong Kagurangnan. Huli saiya itinapok ko an gabos na garo basura, tanganing makamtan ko si Cristo,
Kaya si Jesus iyo an Halangkaw na Padi na makakasimbag kan satong mga pangangaipo. Banal siya, mayo nin digta o karatan; dai kabilang sa mga parakasala, ilinangkaw siya sa itaas pa kan kalangitan.
Dangan nakadangog ako nin ribok na garo tingog kan kadakul na tawo, na garo hinagawak nin dakulang busay saka garo makosog na daguldol. Nadangog ko sindang nagtataram, “Pag-omawon an Dios, huli ta naghahade an Kagurangnan, an satong Dios na Makakamhan!