An daga magkaigwa logod nin dakul na kakanon; an kabubuldan matahoban logod nin mga tinanom, magin mabunga siring kan sa Lebanon. An mga syudad mapano logod nin tawo, siring sa kaomahan na pano nin doot.
An kapangganahan ipapadara ko hale sa langit arog sa uran; mabuka an daga tanganing akoon iyan, dangan mamumunga nin hustisya saka katalingkasan. Ako, an Kagurangnan, an magibong mangyari iyan.”
Magayon paghilingon sa ibabaw nin kabukidan, an mga bitis kan nagdadara kan marahay na bareta, an bareta nin katoninongan! Ipinapahayag niya an kapangganahan asin nagsasabi siya sa Sion, “Hade an saimong Dios!”
“Bulawan embes na bronse an dadarahon ko saimo, plata saka bronse embes na lansang asin kahoy, dangan lansang embes na gapo. Dai ka na nanggad aapihon kan saimong mga namamayo; papaghadeon ko sinda sa hustisya saka sa katoninongan.
“Kwatro syentos nubentang taon an itinalaan nin Dios sa pagtalingkas sa saimong banwaan saka sa saimong syudad sa kasalan asin sa karatan. Papatawadon an kasalan asin papadanayon an hustisya, tanganing patotoohan an bisyon saka an propesiya, asin konsagrahon giraray an banal na Templo.
Sa panahon na iyan matatahoban nin mga ubasan an kabukidan, asin sa gabos na bulod makukua an kabakahan; an gabos na sapa nin Juda magbubulos nin tubig. Sarong sapa an mabulos hale sa Templo nin Kagurangnan, dangan babaribihon kaiyan an Sittim.