Isinusumpa kong papalatawon ko an sarong tawo hale sa saimong pamilya tanganing darahan ka nin karatan. Sa atubang mo, kukuahon ko an saimong mga agom dangan itatao ko sinda sa ibang lalaki. Sa liwanag nin aldaw, dodorogan ninda an saimong mga agom.
Maski ako maglakaw sa tahaw nin kasakitan, iniingatan mo an sakong buhay; linalabanan mo an mga anggot kong kaiwal, asin iliniligtas mo ako huli kan saimong kapangyarihan.
Mabubuhay giraray an samong mga gadan! Mabangon an saindang mga hawak. Mamata asin maawit sa kaogmahan an mga nagkakatorog sa saindang lulubngan. Siring na pinapaogma kan ambon an mamarang daga, bubuhayon man nin Kagurangnan an haloy nang nagkagaradan.
Nakaabot ako sa mga gamot kan kabukidan, pasiring sa daga na an mga trangkahan danay na serado sagkod pa man. Alagad ika, O Kagurangnan na sakuyang Dios, an naghawas kan sakong buhay hale sa kairaroman.
Sinimbag ko siya, “Dai ko aram; ika an nakakaaram.” Sinabihan niya ako, “Ini an mga tawong nakatagal sa makuring kasakitan. Linabahan ninda an saindang mga gubing asin pinaputi sa paagi kan dugo kan Kordero.