Kaya kaipuhan mamibi saimo an gabos na tawong maimbod saimo sa panahon nin pangangaipo; kun mag-abot an sarong dakulang baha nin kasakitan, dai iyan makakaabot sainda.
Pano nin magagayon na tataramon, an sakong isip, mantang ginigibo ko an awit na ini para sa hade. Siring sa pluma nin sarong marahay na parasurat, an sakong dila andam sa pagsabi nin sarong tula.
An hustisya iyo an magigin metros na pansukol kan pundasyon, asin an katanosan iyo an magigin plumo.” An uran nin yelo iyo an maanod kan gabos na kaputikan na sinasarigan nindo, asin raraoton kan baha an saindong pinagtatagoan.
Kun mag-agi ka sa hararom na katubigan, kaibahan mo ako; dai ka madadaog kan saimong mga kasakitan. Kun mag-agi ka sa kalayo, dai ka masusulo; dai ka maaano kan mga masakit na pagbalo.
Nagsabi pa sako an anghel, “An nahiling mong mga tubig na natutukawan kan maraot na babae iyo an mga banwaan, mga katawohan, mga rasa asin mga lengwahe.