4 Mag-awit sa Dios, mag-awit nin pag-omaw sa saiyang ngaran. Andamon an dalan para sa naglulunad sa mga panganoron. Kagurangnan an saiyang ngaran, mag-ogma sa saiyang atubang!
Itinugdok mo an saimong harong sa ibabaw kan katubigan sa itaas. Ginamit mo an mga panganoron bilang karwahe, asin naglulunad ka sa mga pakpak kan doros.
Mag-ogma logod an gabos na nasyon asin mag-awit sa kaogmahan, huli ta matanos na hinuhukoman mo an mga banwaan asin an lambang nasyon sa daga saimong pinapangenotan.
Nagpahiling ako ki Abraham, ki Isaac, asin ki Jacob bilang Dios na makakamhan sa gabos, alagad dai ako nagpamidbid sa sainda sa banal kong ngaran na Kagurangnan.
Dadarahon ko kamo sa dagang ipinanuga ko ki Abraham, ki Isaac, asin ki Jacob; itatao ko iyan saindo bilang saindong sadiring rogaring. Ako an Kagurangnan.’”
Iyo ini an mensahe dapit sa Egipto. Madatong sa Egipto an Kagurangnan lunad sa sarong marikas na panganoron; tatarakigan an mga ladawan nin Egipto asin mawawaraan nin kosog nin boot an mga Egipcio.
Mga namamanwaan nin Jerusalem, lumuwas kamo sa syudad asin gumibo nin tinampo para sa saindong nagbabalik na kahimanwa! Andama nindo an sarong tinampo; haralea nindo an mga gapo! Magbugtak kamo nin sarong tanda nganing an mga nasyon makaaram