Hinanyoga an sakuyang pamibi, Kagurangnan, asin dangoga an sakuyang inagrangay; kun ako maghibi dumolok ka sa pagtabang. Ako saro sanang bisita, sarong dayuhan, arog kan sakong mga ginikanan.
Pinagbotan ako nin Kagurangnan na itaram ko sa banwaan an manongod sa sakong kamondoan asin magsabi: “Magbulos logod an mga luha sa sakong mga mata aldaw banggi; dai logod ako mag-ontok sa pagtangis, huli ta hararom an lugad kan sakong banwaan asin an kulog na saiyang namamatean makuring marahay.
“Huli kaini ako naghihibi; mga mata ko nagbubulos nin luha. Mayo nin minaranga sako; mayo nin pwedeng magpakosog kan boot ko. Nagmomondo an sakong kaakian huli ta nadaog ako kan kaiwal.
Naghihibi siya bilog na banggi, mga luha nagbubulos sa saiyang pisngi. Sa kadakul na namomoot saiya, mayo na ni sarong minaranga; mga katood niya nagpasaluib saiya asin gabos nagin kaiwal niya.
Hubag na an mga mata ko sa kahihibi; napupurisaw an kalag ko. Makuri an kamondoan kan puso ko huli sa pagkagadan kan sakuyang banwaan, huli ta nagkakadirismayo an mga aki saka mga omboy sa mga tinampo kan syudad.
Nagtindog siya sa likodan ni Jesus, sa may pamitisan. Nagtatangis siya asin an saiyang mga luha nagtatagdo sa mga bitis ni Jesus; pinahidan niya an mga ini kan saiyang buhok, hinadokan dangan inulaan nin pahamot.