“Magbalik ka ki Ezekias, na kagsakop kan sakong banwaan asin sabihan mo siya, ‘Ako, an Kagurangnan, an Dios kan saimong ginikanan na si David. Nadangog ko an saimong pamibi asin nahiling an saimong mga luha. Bobolongon taka, dangan sa ikatolong aldaw maduman ka sa Templo.
Magkasoropog logod asin magkarilibong an mga nag-oogma sa sakong kasakitan. Mapano logod nin sopog asin disonra an mga mapaabaw-abaw sa sakong atubang.
Padusahan mo sinda, O Dios, huli kan saindang kasalan. Huli kan saindang mga plano, logod sinda mapukan. Pahalea sinda sa saimong atubang, huli ta sinda nagkasala saka nagtumang saimo.
Kagurangnan, pahilingan sako an tanda kan saimong pagkamaheherakon, tanganing masopog an mga anggot sako, kun mahiling ninda na rinaranga asin tinatabangan mo ako.
Dai naaaraman kan saimong mga kaiwal na papadusahan mo sinda. Sopogon mo sinda, Kagurangnan, asin patiosa sinda; patiosa sinda kan padusa na saimong inandam. Pahilingan sainda kun gurano an pagkamoot mo sa saimong banwaan.
Alagad ika, Kagurangnan, kasurog taka; makosog ka saka mapangyari; an mga naglalamag sako magkakadarapa. Mawawaran sinda nin onra sagkod lamang huli ta dai sinda manggagana. An pagkawara kan saindang onra dai nanggad malilingawan.
Kun an mga tawo nagsasabi, “An gabos matoninong saka mayong pag-alaman,” dangan biglang maabot an kapahamakan sainda! Maabot iyan arog kan kulog na namamate kan babaeng madali nang mangaki; dai ninda iyan madudulagan.