Nagsaboot siya, “Sa kamugtakan na ini ngunyan, kun an sakong banwaan magtukad sa Jerusalem asin magdolot nin mga sakripisyo sa Templo nin Kagurangnan, an puso kan banwaan na ini mabirik ki Rehoboam na hade nin Juda asin gagadanon ninda ako.”
Igwa man nin mga lalaking naggigibo nin karigsokan sa mga altar na pagsasambahan. Ginibo kan banwaan nin Juda an gabos na makasosopog na bagay na gibo kan mga tawong inalaw nin Kagurangnan kan an mga Israelita nagdangadang sa daga.
Alagad dai ka nakontento sa paglakaw sa saindang mga dalan asin sa pag-arog kan makauuyam nindang gibo. Sa halipot sanang panahon nagin mas marompot ka pa ki sa sainda.
“An kasalan kan Samaria dai man lamang nakabanga sa mga kasalan mo. Mas dakul na makauuyam na mga gawe an ginibo mo. Huli kan karompotan mo, an mga tugang mong babae garo nagin matanos kun ibaing an ginibo ninda sa naginibo mo.
Alagad ngunyan sinasabihan ko kamo: an maanggot sa saiyang tugang (na mayo nin dahelan), huhukoman; an mag-insulto sa saiyang tugang, dadarahon sa Konseho. An magsabing, ‘Mayo kang pakinabang!’ ihuhulog sa impyerno.
Maski midbid ninda an Dios, dai ninda siya tinawan kan kaomawan bilang Dios, asin dai sinda nagpasalamat saiya. Kundi nagparaisip sinda nin mga bagay na mayong halaga asin nadikloman an isip ninda.
Dai nindo pagsambahon an Kagurangnan na saindong Dios siring kan pagsamba ninda sa saindang mga dios-dios, huli ta sa saindang pagsamba, minagibo sinda nin mangirhat na mga bagay na ikinakaongis nin Kagurangnan. Maski an saindang mga aki tinututong ninda sa saindang mga altar.
Kanigoan nang panahon an ginamit nindo kaidto sa paggibo kan ginigibo kan mga pagano. Namuhay kamo sa karigsokan, sa mga kamawotan nin laman, sa bururatan, sa sobrang karakanan, sa irinoman asin sa pagsamba sa mga ipinangangalad na dios-dios.