Sa atubangan kan bilog na katiriponan, nag-omaw si David sa Kagurangnan asin nagsabi, “Pag-omawon ka, Kagurangnan, Dios ni Jacob na samuyang ginikanan, sa panahon na daing kasagkoran.
“Amen! Gibohon logod iyan nin Kagurangnan; magkatotoo logod an propesiya mo asin ikabalik sa lugar na ini hale sa Babilonia an gabos na kayamanan kan templo asin an gabos na tawong dinara duman bilang mga bihag.
Lumaog logod sa saimong tulak an tubig na ini tanganing pabutogon iyan asin pakunkunon an saimong kinabuhay.” Masimbag an babae: “Minauyon ako; gibohon logod iyan nin Kagurangnan.”
Kun nagpapasalamat ka sa Dios sa espiritu sana, paanong makasimbag nin “Amen” an tawong mayo nin balaog na arog saimo, dahel ta dai niya aram kun ano an sinasabi mo?
Magpasalamat kita sa Dios na Ama ni Jesu-Cristo na satong Kagurangnan! Huli ta benendisyonan niya kita diyan ki Cristo, kan gabos na bendisyon na espiritwal sa kalangitan.
na nagsasabi, “Nagpapasalamat kami saimo, Kagurangnan Dios na Makakamhan, na iyo ngunyan asin kaidto; huli ta ginamit mo an saimong dakulang kapangyarihan, dangan nagpoon ka nang maghade!
An lambang saro kaining buhay na linalang may anom na pakpak, pano nin mga mata an luwas asin an laog. Aldaw-banggi daing ontok an saindang pag-awit kaini: “Banal, banal, banal an Kagurangnan Dios na Makakamhan, na iyo kaidto, ngunyan, asin sa madatong pang panahon.”