Bakong huli sa saindang espada napasainda an daga; bakong huli sa saindang kosog nakamtan an panggana; kundi huli sa too mong kamot asin takyag patin sa liwanag kan lalawogon mo; huli ta sinda nawilihan mo.
Tadaw ta inuubos nindo an saindong kwarta para sa dai nakakabasog? Tadaw ta inuubos nindo an saindong tandan asin padagos pa kamong nagugutom? Dangoga nindo ako asin giboha an sasabihon ko, dangan mananamitan nindo an pinakamarahay sa gabos na kakanon.
Maabot siya sa paghukom siring sa sarong naglilinig asin nagpapagayon nin plata. Siring na linilinigan nin sarong alahero an plata saka bulawan, lilinigan man kan sugo nin Kagurangnan an mga padi, tanganing magdara sinda sa saiya kan tamang mga dolot.
Dangan masabi ako, Paladan ako! Igwa na ako kan gabos kong kaipuhan para sa halawig na panahon. Magpapahayahay na sana ako, magkakakan, mag-iinom saka mag-oogma!’
Aapodon ninda sa saindang bukid an mga dayuhan sa pagdolot duman nin maninigong atang. Kinukua ninda sa dagat an saindang yaman, asin sa mga baybay kan kadagatan.”
Hinanyoga nindo ako, kamong mga nagsasabi, “Ngunyan na aldaw o sa aga, maduman kami sa siring na syudad; duman magnenegosyo kami sa laog nin sarong taon saka mapayaman kami.”