Hare pagbugtakan an saindong pagsarig sa dahas; hare paglaom sa panghahabon; maski pa magdakul an saindong kayamanan, an saindong puso dai nindo ibugtak diyan.
Huli ta paanong maaaraman na nawiwilihan mo ako saka an mga tawo? Bako daw huli sa pag-iba mo samo tanganing mapalaen kami, ako saka an saimong banwaan, sa ibang mga tawo sa kinaban?”
Bako kamo an nagpili sako; ako an nagpili asin nagsugo saindo na maglakaw saka na mamunga kamo, patin magdanay an bunga nindong iyan. Huli kaini, itatao saindo kan Ama an anoman na hagadon nindo saiya sa ngaran ko.
Alagad masarig an pundasyon na ibinugtak nin Dios, asin nasusurat sa ibabaw kaiyan an mga tataramon na ini: “Midbid nin Kagurangnan an mga tawong sadiri niya” asin, “An siisay man na nag-aapod sa ngaran nin Kagurangnan kaipuhan maglikay sa karatan.”
Idinolot niya an saiyang buhay para sato, tanganing iligtas kita sa gabos na kasalan asin linigan na magin saiya sanang banwaan, na maigot sa paggibo nin marahay.
Alagad kamo an piniling rasa, mga padi kan Hade, sarong nasyon na banal, saka mga tawong sadiri nin Dios. Pinili kamo tanganing magbareta kan mga makangangalas na gibo nin Dios na iyo an nag-apod saindo hale sa kadikloman pasiring sa saiyang makangangalas na liwanag.
Kaya an Kagurangnan tataong magligtas kan mga tawong diosnon sa mga pagbalo sainda, dangan tataong magpadusa sa mga maraot na tawo sagkod sa Aldaw nin Paghukom.