“Madatong ako,” an sabi nin Kagurangnan, “huli ta an mga dukha nasasakitan, an mga nangangaipo nag-aagrangay. Tatawan ko sinda nin kaligtasan na saindang pinaglalaoman.”
Maski mapalibotan ako nin sarong bilog na hukbo, dai matatakot an puso ko; maski salakayon ako kan sakong mga kaiwal, padagos akong magsasarig sa Dios.
Pagmata, Kagurangnan, asin kami saimong tabangan! Gamita an saimong kapangyarihan asin kami ligtasan; gamita iyan siring kan ginibo mo kaidtong panahon. Ika an nagperedaso kan impakto sa dagat na si Rahab.
Herak man saindo na nagsasabi sa sarong pedaso nin kahoy, “Pagmata!” o sa sarong dakulang gapo, “Tindog!” Igwa daw nin ikakapahayag saindo an sarong dios-dios? Pwedeng patoson iyan nin plata o bulawan, alagad mayo iyan nin buhay.