“Giromdoma, O Kagurangnan, na maimbod asin bilog na puso takang pinaglingkodan; ginibo ko an matanos sa saimong atubang.” Dangan nagtangis siya nin makuri.
Simbagon nindo sinda nin, “Dangoga an itinutukdo saindo nin Kagurangnan! Dai kamo magdangog sa mga nakikiolay sa mga gadan—dai magbubunga nin marahay an sasabihon ninda saindo.”
Kaya sa sato gabos na mayong tahob an lalawogon masasalming an kamurawayan nin Kagurangnan; an mismong kamurawayan na iyan na gikan sa Kagurangnan na iyo an Espiritu Santo, iyo an minaliwat sato na magin kabaing niya sa orog kadakula pang kamurawayan.
Aram nindo an biyaya ni Jesu-Cristo na satong Kagurangnan: maski siya mayaman, nagpakadukha siya dahel saindo, tanganing magin mayaman kamo sa saiyang kadukhaan.
Alagad kun nabubuhay kita sa liwanag—siring na an Dios nasa liwanag—may pagkasararo kita, asin an dugo ni Jesus na saiyang Aki an minalinig sato sa gabos na kasalan.
Namomotan kong Gayo, dai mo pag-arogon an maraot, kundi arogon mo an marahay. An siisay man na naggigibo nin marahay sadiri nin Dios; an siisay man na naggigibo nin maraot dai nakahiling sa Dios.